Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Hetman


Rekomendowane odpowiedzi

Jej lodowe spojrzenie
Przeszywa na wskroś
Błękitny zimny wzrok
Kolor zamrażający późnym latem
Kwitnący wrzos ..

 

Spontaniczny krok
Jest bez powrotu 
I ta rodząca się niepewność 
Bezkompromisowość 
Jak wektor opisujący świat
Na tablicy biała linia.. 

 

Pokochał Odys panią z głębin mórz
Poddał się jej światu
Któż o tym opowie
Homer nocny stróż
Który też się zawieruszył 
Pośród mgielnych światów..

 

Piechota ruszyła naprzód 
Wysunęła się zza wzgórz
Poraził ją grom
Bogów obieżyświatów.. 

 

Wciąż stoi jak pomnik 
Jak słup soli 
Niepozorna niewysoka 
Jej moc sięga daleko 
Poza pola łan za rzekę 
Chciałby złapać ją za rękę 
Ale w czarnej nocy znika
Już radosny wiosny kurz.. 

 

Ruszyli starzy wojowie 
Na swych oswojonych wierzchowcach 
Przerwali linie w piki zbrojne 
Odsłonili las
Tam paproci kwiat zakwitnie
Kiedyś po tej wojnie.. 

 

Błysnął Hetman wzrokiem cudnym
Spalił świece latarni
Bujają się bezładnie
Łodzie jak cynowe balie 
Tonie ludzkość w kałuży 

 

Hetman stoi 
Wzrok niebieski 
Wokół świat
Szkic drzew spalonych 
Hetman stoi

 

Dumny z kreski.. 

 

Edytowane przez tomass77 (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...