Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Z  oczu strumień smutku się wylewa,

nie pomyślałeś ,o tym co czuję.

Liczyłeś na żal i gorycz.

A zatem powoli wszystko się komplikuje,

aż mnie złość zalewa.

Bo nie jest nam jak w niebie ,

tysiące słów padają,

a później zanikają.

Co czujesz ?

Oto jest pytanie ?

Jak te karty zakończą dziś rozdanie.

Pytasz czy kocham a ja zastanawiam się,

czy nie pokazuje tego Ci,

akceptując z wadami  z zadrapaniami przeszłości ,

które skazę zostawiły w duszy twej.

Ale ty pojęcia nie masz !

Jak głębokie blizny posiada moja dusza.

 

 

Edytowane przez xWhisky (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Napisałem metaforycznie, jako coś cennego.

Dla każdego według prawdy chwili.

 

A ja jestem zmienny, zatem i taki mój kierunek, a raczej jego brak.

To zresztą słowo nie z mojej bajki.

Taką już mam osobowość i zamieniłbym jej na żadną inną.

 

Ważne tylko, by nie oddać je światu na niedocenienie.

Zwolennikom jedynie słusznego szlaku do ambicji, sukcesu i osiągnięć, jakkolwiek je rozumieć.

Dla mnie liczy się proces, a nie wynik jego.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zasadniczo to masz rację. 

 

Mnie osobliwie chodziło o to by koncentrować uwagę bardziej na samym procesie niż jego wyniku. Przecież ten ostatni, tak czy siak zawsze jakiś będzie.

A czy zgodny z oczekiwaniem, lub nie, zależy nie tyle od samego rezultatu, co od oczekiwania.

 

A co gdy nic nie nie oczekujemy?

Czy wtedy barwa wyniku ma znaczenie?

 

Weźmy dla przykładu taką randkę. Gdy obie strony skoncentrują się na jej przebiegu, a nie efekcie, czy nie będzie milej?

 

Takie podejście nie zawsze jest sensowne, ale w licznych sytuacjach się sprawdza.

 

Nie jesteśmy indywidualistami jak pająki.

Ludzie to gatunek stadny, kolektywny. Wpływamy na siebie nawzajem, kształtujemy.

Jedni są bardziej oddzielni, drudzy bardziej wspólnotowi. Kwestia osobowości.

Wiele zależy od kultury, wychowania.

Jednak wszyscy jesteśmy cząstką całości.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę że na randce decyduje chemia i przyciąganie.

A wynik zależy od nas i od decyzji, które podejmiemy.

Ale fakt czasem dobrze po prostu płynąć z nurtem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Czytam twój wiersz Aniu i pociągam nosem.Ale to nie katar.W tym roku będzie 5 lat jak mojej kochanej Matuli już nie ma.Pozostanie na zawsze w moim sercu i pamięci.Piekny wiersz.Poezja.
    • Jak mówi pismo święte   -  bóg pracował tydzień mozolnie, by potem rzucić robotę  ze wstrętem, i wziąć wolne.   Jak tak to trza intelektu kota, by dziś klepać   koronek tasiemce do tego,  któremu tak zbrzydła robota że dzień cały  pod zadkiem trzyma ręce.   Wieki wieków od poczęcia Adamostwa   sobota  jest dniem człowieka,  a niedziela boga.  W sobotę w prawie  byczy się człowiek,  a w niedzielę  w prawie byczą się oba.   +++++.+++ Śmierć to instynktowna trwoga. Na myśl, że jest już  u progu tuż,  ludzie tak głupieją,  że nawet papież zaczyna wierzyć w boga  i to samo radzi dobrodziejom.  Co świadczy tylko o tym, że wiara jest funkcją (użytecznej) głupoty.
    • @Annna2 dziękuję 
    • kocham cię — nie w czasie, lecz w szczelinach między sekundami, gdzie myśl jeszcze nie wie, że jest myślą a oddech to tylko cień płuc, których nigdy nie dzieliła odległość czuję cię, jak puls w skórze planety jak dym wspomnienia na języku snu jak światło, które nie zna źródła, a jednak prowadzi tęsknię, ale nie linearnie, tęsknię spiralnie, jak galaktyka za własnym środkiem jak echo, które szuka głosu którego nigdy nie było twoje imię, to nie litery, to ciąg drgań we mnie, które kładą się w poprzek języka i cicho kruszą alfabet przyjdź, nie po ziemi, ale przez miękkie granice istnienia, gdzie nic nie dzieli „ja” od „ty” a „my” nie potrzebuje zgody bo jesteś: nie obok nie naprzeciw ale we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę    
    • @Annna2   Tu nie chodzi o sąd, tylko: o merytoryczną krytykę - ludzie ograniczeni intelektualnie każde fragmenty z Tory, Talmudu, Pisma Świętego Nowego Testamentu i Koranu - będą próbować dopasować do współczesnej rzeczywistości, a rzeczywistość jest taka: czy stado much, które leci do każdej kupy - ma rację? Inny przykład? Dla sekt monoteistycznych Dekalog jest świętością, tymczasem: to nie ten tam na górze dał ludzkości Dekalog, tylko: stworzył go Mojżesz na podstawie obserwacji zachowania własnego ludu.   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...