Inka

[Maciej_Jackiewicz]

 

Pamięci Danuty Heleny Siedzikówny (ur.3 września 1928, rozstrzelanej 28 sierpnia 1946 w Gdańsku)

 

 

Patrzysz na nas dziś z wysokiego nieba
gdzie nigdy nikt
nie będzie strzelał do serca niewinnego
które nosi w sobie imię
najdroższe ze wszystkich
Ojczyzna

jakie krótkie było twoje życie
niczym urwany film zatrzymane
spoczywasz teraz w polskiej ziemi
w najprawdziwszym grobie

tam gdzie imię twoje wyryte
i nie będzie już nigdy tajemnicą

oddałaś w ofierze młode serce
teraz o modlitwę
jak inne poranione dusze prosisz
za te w księdze pamięci zachowane
odżywają wraz z każdą rocznicą

popatrz
ty co żyjesz dzisiaj w ciągłym biegu
ona jako Noego arka
dopłynęła zbyt szybko do brzegu

poświęciła młode serce
aby w końcu przeminął
na zawsze tamten podły świat

jeszcze ostatnia wiadomość
krótki gryps wysłany zza krat
,,Powiedzcie mojej babci
że zachowałam się, jak trzeba.”

Inko
dzielna harcerko
jesteś prawdziwą Bohaterką

Niech wolna Polska przyśni się Tobie

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[duszka]

@Maciej_Jackiewicz Mój podziw dla niej keiruje się nie tylko ku jej patriotyzmowi, ale szerzej - do odważnego i prawego człowieczeństwa, pragnieniu dobra... Tak, pamiętajmy o niej i o tym. Pozdrawiam :)

[Rafael Marius]

@Maciej_Jackiewicz

Niestety tragiczne były losy żołnierzy niezłomnych, przez komunę wyklętych.

Mój dziadek również harcerz, też walczył w tych szeregach.

Potem aresztowany, torturowany i więziony przez lata.

 

I ta trauma dalej ciąży na losie kolejnych pokoleń. Znam to z autopsji.

Trudno powiedzieć ile ich musi upłynąć, by rany się zagoiły.

Inka nie miała dzieci. Odpowiadała tylko za siebie.

Lecz wielu innych miało.