drapieżni

[wanda 164]

popatrz jak się łaszę
ciało w łuk wyginam
lśnią iskierki w zwężonych źrenicach
biegam bezszelestnie
pójdź ze mną poigrać
w zakamarkach przy blasku księżyca

ty taki sprężysty
wytrawny myśliwy
masz pazurki od innych ostrzejsze
chcę się w ciebie wtulić
mruczeć ci do ucha
kołysanki przejmujące dreszczem

mrrrrau otrzyj się o mnie
wygładź mi futerko
pieszczotami których nigdy dosyć
razem zapolujmy
żeby z trzewi życia
wyrwać kęsy soczystej rozkoszy

[Michał Barański]

podoba mi się:) ciekawe ujęcie zjawiska (pomimo, iż było zapewne takich wiele...), ciekawe, delikatne rymy no i ta onomatopeja w trzeciej strofie;)) bardzo pozytywne wrażenia;

"razem zapolujmy
żeby z trzewi życia
wyrwać kęsy soczystej rozkoszy"

ten fragment naprawdę możę pobudzić do działania;)

pozdrawiam

[wanda 164]

Wielkie dzięki! Też lubię tę końcówkę najbardziej. Pozdrawiam