Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Inne spojrzenie, część 179

Corleone 11

Przez Corleone 11
w Proza - opowiadania i nie tylko

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

                                - dla Siostry

 

   Uczta trwała. Było barwnie i gwarno. Miejscami dostojnie, pańsko i tym samym wysokokulturalnie. Miejscami natomiast mieszczańsko, czyli średniokulturalnie. Oraz  włościańsko i chłopsko, to znaczy kulturalnie średnionisko. O niższym zaś poziomie kultury mowy być nie mogło, gdyż oboje księstwo dbali, obok rozwoju przestrzeni duchowej, również o sferę kultury swoich poddanych. Także w zakresie zachowania przy stole i obyczajnej mowy. 

   Soa, po wypiciu pucharu wina, rozsądnie sięgnęła po podsuniętą jej przez Olega pieczeń z dzika w sosie miętowym, przyozdobioną starannie świeżymi listkami tejże. 

   - Oo - uśmiechnęła się już po pierwszym kęsie. - Pyszne! Delikatne i jakie aromatyczne! - dodała, będac w stanie bliskim smakowego zachwycenia. - Jeśli nadworni kucharze przyrządzają tak każdą potrawę, może powinnam, mój drogi mężu - pominęła, uczuciowo i celowo, słowo "panie" - tu z tobą zostać? Zamiast namówić cię do przenosin w moje czasy... - zawiesiła głos widząc, ze Oleg szykuje sie do udzielenia odpowiedzi.

   - Albo do podróży po czasach i wymiarach - dokończył myśl żony. - Szczerze mówiąc - dodał po chwili namysłu, którą to chwilę Soa taktownie przeczekała - kto wie, może pora zmienić w życiu coś więcej z racji ślubu? Poza twoim Mistrzem, droga żono, nie ma ludzi niezastąpionych. Także tu, na tym dworze. Ze mną włącznie. 

   - Jestem zdania - Soa, odłożywszy nóż i widelec, przerwała jedzenie i spojrzała na męża - że jest to kwestia do rozważenia. Wspólnego. I do rozmowy o wszystkich "za" i o wszystkich "przeciw", ujmując to po czasowomojemu - swoim poetyckim zwyczajem stworzyła kolejny wyraz.

   - Masz całkowitą rację, droga żono - Oleg uśmiechnął się do niej,  również odłożywszy sztućce. - To sprawa do naszej wspólnej małżeńskiej konwersacji. Chcesz skosztować polędwicy, faszerowanej musem brokułowym? - zapytał, wskazawszy swój talerz. - Ale może lepiej będzie podjąć ją w naszym domowym zaciszu -zaproponowal. 

   - Masz rację, drogi panie mężu - uśmiechnęła się doń wdzięcznie, dodawszy tym razem zwyczajowy zwrot. - Z przyjemnością spróbuję...  skosztuję - poprawiła się. - Z pewnością jest wyśmienita - uśmiechnęła się ponownie. 

   - Ucztujmy zatem - Oleg wierzchem dłoni delikatnie pogładził policzek żony. - I zgodnie z naukami twojego Mistrza cieszmy się chwilą.

   Jak można sobie wyobrazic, również Jezus i Jego pięć Żon korzystali z tej zasady.  Wymyślonej w końcu nie przez kogoś innego, lecz właśnie Przezeń - Osobowy, BoskoLudzki Wszechświat. Nie żałując Sobie, kosztował po odrobinie wszystkich dań. Tak, aby sprawić przyjemność biorącym udział w uczcie książęcym mistrzom gotowania, pieczenia, duszenia i smażenia. Chociaż akurat Jezus - i dzięki Jego Mocy,  również Jego Żony - mógł i mogły - zjeść i wypić każdą ilość. Bez jakiejkolwiek szkody dla samopoczucia. 

   Cóż. Nie ma to, jak móc na życzenie korzystać z Mocy Wszechświata. Albo cieszyć  się ciągletrwałym cudem... 

Cdn. 

 

   Voorhout, 14. Sierpnia 2023.

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
1
Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Somalija

   Bywanie onieśmielonym stanowią okazje, by wydobywać siebie z tego stanu. Prawda? I komu wypada pisać o stanach i uczuciach siostry, jak nie bratu właśnie?  

   Robert Ludlum w "Zleceniu Jansona" napisał, że "Nie podjąć decyzji to jest to samo, co podjąć decyzję." Powieściowo ją podjęłaś - jesteś mężatką. 

   Dobrej nocy, pozdrawiam Cię serdecznie ^(*_*)^ .

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
  • Corleone 11 zmienił(a) tytuł na Inne spojrzenie, część 179

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Andrzej P. Zajączkowski
      Smutna prawda

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      @Agnieszka Charzyńska ...Te brudne dworce gdzie spotykam ją, Te tłumy, które cicho klną,...                                   Grzegorz Ciechowski   Tak mi się przypomniało. Dziękuję, pięknie to napisałaś. 
    • Domysły Monika
      pyszna

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Ulala cóż za smakowita ta Viola.. Piękna, miła, słodka... A jaka zmysłowa    .. "wszelkie podobieństwo osób do sytuacji jak i sytuacji do osób jest zupełnie przypadkowe"... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Panie Jacku sztosik że tak powiem  
    • Domysły Monika
      Zastygłe chwile

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Mitylene ta odpowiedź jest tak czasami, przytłaczająco - istotna. Dziękuję za podzielenie się myślą

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          @violetta  jakiś mi tak wleciało do głowy... Ale co śmieszniejsze widzę te kokardy Pozdrawiam miło Cię pod tematem widzieć     @Stracony I powiem Ci rozbiłeś "bank" o ten świadomy smak mi się rozeszło... Dlatego zaczęłam od; nałogowego posypywania kontur ust solą - sól podkreśla smak. Miło że podzieliłeś się myślą  Pozdrawiam serdecznie      
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Robert Frost - Modlitwa Wiosenna (A Prayer in Spring)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Och, radości naszej kwiatowej daj nam dziś; I nie pozwól by w dal wybiegła nasza myśl  Gdzieś do niepewnych żniw; tutaj zatrzymaj nas Wszystkich, po prostu w ten wiosenny czas.   Och, w białym sadzie tej radości daj nam moc, Jakiej nic nie miewa w dzień, jak u duchów w noc; I uszczęśliw nas szczęśliwymi pszczołami, Wśród doskonałych drzew rój brzęczy kołami.   I uszczęśliw nas nagłym ptaka przelotem, Co brzęczenie zagłusza skrzydeł trzepotem, Meteor z dziobem jak igła śmigający, Nektary z kwiatów w powietrzu spijający.   Bo to miłością jest, a nie nic innego, Która należy do Boga wysokiego, By uświęcić w pełni Jego zamierzenia, A od nas wymaga jedynie spełnienia.   Od tłumacza: Jak raz trafiłem w porę roku.  I Robert: Oh, give us pleasure in the flowers to-day; And give us not to think so far away As the uncertain harvest; keep us here All simply in the springing of the year.   Oh, give us pleasure in the orchard white, Like nothing else by day, like ghosts by night; And make us happy in the happy bees, The swarm dilating round the perfect trees.   And make us happy in the darting bird That suddenly above the bees is heard, The meteor that thrusts in with needle bill, And off a blossom in mid air stands still.   For this is love and nothing else is love, The which it is reserved for God above To sanctify to what far ends He will, But which it only needs that we fulfil.
    • jaś
      Obrona

      Przez jaś · Opublikowano

      @violetta rozpieszczasz mnie słowami :):):) W nocy przyśni mi się może, że jestem jakimś Sienkiewiczem czy innym Norwidem :) Przewróci mi się w głowie normalnie. A pamiętasz ten cudowny sonet:       "Już północ - cień ponury pół świata okrywa,  A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,  Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,  Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.  A choć znużóne ciało we śnie odpoczywa,  To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,  Goni za marą, której szczęściu niedostje, A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.  Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia  I spogląda na księżyc, i miłe tchnienie wonie,  Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia. Jest serce, co się kryje w zakrwawionym łonie,  W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,  A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia".       A Słowacki miał przyjaciela, Ludwika Spicnagla. Pamiętam jak w jednym z listów do niego napisał tak:  "a czy ty wiesz, że ja według Gala mam organ samobójczy ?" Jak byłem dzieckiem bardzo mnie to intrygowało. I zapamiętałem. Dziwne.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...