Przeciąg

[Lidia Maria Concertina]

Noc to żadna ciemność. 
To dusze, które błyszczą na parapecie drzemiącego słońca. 

Rok ma 365 dni pomnożonych przez nieobecność. 
Most.
Tęcza tańczy.
Samochód inscenizuje tango pośrodku burzy.
Upalna miłość do całej kuli ziemskiej.
Prostopadłościan.
Ta kula to zastygła bryła znaleziona nie w porę.

Oglądam zdjęcia lasów i  fal. 
Zadziwiające: nikt jeszcze nie sfotografował Boga stojacego na ganku, czule poklepującego po plecach miliardy synów i cór marnotrawnych ...

Trefl, karo, wino i pik. Piwo?
As?
Koszulka bez rękawów.
Nie umiem grać.
Nie stroję ... nut - w nastroje.
Fałszuję - połamanym ego.

Na blacie lodowej kry kładę ołówek i chcę szkicować konwalie.
Kończy się grudzień, styczeń, luty ..
Na słońcu przysiadł motyl.
I wraszcie objawił się nawet Bóg!
Przysiadł na chwilę na ganku ...

Wiecznie?
Bez końca? 
Dziś?

 

Wietrznie.