nie powinienem pisać wierszy po alkoholu

[TheDiary44]

Codziennie nieudolnie umacniałem ogniwo i wiarę

Bojąc się straty chciałem się dla Ciebie poświęcić

Taki był ze mnie kozioł, że z siebie robiłem ofiarę

głupiutki chłopczyk co moralność doprowadza do nędzy

 

Krzyczę i krzyczę

A rzeka nic!

 

A rzeka

nic

Narzekam

i

rzucam kamyczki wysiłku by coś jeszcze tu zmienić

Uparcie mój zapał studzą deszcze znów, przemilcz

 

Nieudaną próbę

Na autostradzie myśli sam sunę

Powtarzam o byciu w pełni, a nie patrzę na lunę

Dokąd prowadzi kierunek? Sam go przecież wyznaczam

Ślepy zaułek sugeruje, że nie wszystko rozumiem

I jak karma do punktu wyjścia dziś wracam

 

To nie koło, to spirala

Pukam się w czoło już od rana

Twoje słowo, moja rana

Dziś komedia, wczoraj dramat

 

Łatwo myśleć o szczycie gdy siedzi się na dnie

Nie sprzątam pokoju, bo wiem ze nie wpadniesz

I pomyśleć, że coś później pierdolę o miłości do siebie

a w lustrze obrzydzenie jak tylko zły zefir zawieje

Pedantko prałaś mi brudy byle nie spojrzeć pod dywan swój

A ja jak Ci z Sztokholmu - tęsknię i ciężko oddycham znów

Nurt rzeki niestrudzenie moje starania odpycha w rój

Ale chyba wystarczy, więc żegnaj i bywaj zdrów

@TheDiary44 znalazłem to dziś rano w notatniku - pod nazwą "Rzeka", poza poprawką błędów wersja niezmieniona, w sumie zabawnie się to czyta

[Sylwester_Lasota]

Czytając niektóre teksty, nie tylko te z tego forum, czasami odnoszę wrażenie, że one nie tylko po alkoholu zostały popełnione. Ten jest naprawdę niezły. Może nawet to nie wystarczająco powiedziane. Jedyne co mnie razi, to pojawiający się w nim wulgaryzm, ale to tylko ja, więc się nie czepiam.

 

Pozdrawiam

[TheDiary44]

@Sylwester_Lasota hej, dzięki za przeczytanie!

Tak, myślałem żeby go zastąpić - ale postanowiłem go zostawić, skoro takim językiem się posługiwałem w tamtym momencie

Pozdrawiam również