wyznanie praktykującego filozofa

[ernest_kron]

o piątej cudownie

ptaki – drozd, kos i słowik

kroki – senny, piękny i miarowy

melancholii dziurawe wiadra

ja – cudownie obcy

 

którego byle szczur czy kot

mógłby legitymować

przemykam na stację

benzynową zupełnie sam

przemykam opłotkami

jak Kaligula po Rzymie

jak Kaligula pełen żądzy

smutny ze złości

między blokami z ochry

pod niebem z tojadu

 

nim wyjdą pierwsi robotnicy

(na własną zgubę)

nim zacznie warczeć moloch

miasta

nim znowu wyznam (a wyznam)

jak wielkim grzechem jest żyć

dzisiaj

 

odmawiam

odmawiam uroczyście mojego udziału

przemykam jak Kaligula

z butelką

jedną i drugą

 

wracam do dzieła niewyobrażalnego

a mózg topnieje –

ma smak wanilii

 

działa odwiecznych świętych

bez boga i liturgii

umacniać wały świata

co tylko jest ideą

sylogizmy smutku cnotę czystości

wizje z gadającym aniołem –

 

wyznaję

(a słuchają: drozd, kos i słowik)

wierzę w pracę Syzyfa

nad mękami Tantala

 

3.08.2023, Warszawa

[Leszczym]

@ernest_kron Super!!!!!

[Sylwester_Lasota]

Zawiodłem się... obiecał, że wyzna, a nie wyznał, no i teraz mam niedosyt. 

Poza tym się czytało, niepowiem, nawet nawet... chociaż niekoniecznie te praktyki zgodne z moją filozofią, to doceniam.

Pozdrawiam :)