Na śmierć zapomniałem

[alos]

W sprawie twoich mężczyzn myślę, że trochę większe zaufanie
mogłoby pomóc, bo odrobinę opatrzności zawsze znajdziesz
w szufladzie. Nie warto być głuchym ani aż tak mocno
zamykać — cztery spusty w miejsce zapustów, a pyszny czas

czerstwieje, zamiast rozpłynąć się w ustach. Dzieje się i owszem
dzieci w sierocej ofierze zbierają kamyk do kamyka, burząc
na każdy krok olbrzyma. On jednak twardo stanowi prawa
dla piętaszków, wywieszając tabliczki – teren prywatny

i przejście wzbronione obrasta w przytulną zieleń, pokrzywy
sięgają gardeł. Chyba złe miejsce, kochana, wybraliśmy na schadzkę
czekając, aż z ziaren wyrośnie mur z niszami na urny. Wybory
są wieczne jak proszek na ból głowy, krzyżyk, który powtarza

to żadna skala, a przecież śmierć nosisz wszędzie ze sobą
licząc w duchu — nigdy ci nie uwierzy, że dość się starałaś.