Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wystarczy że jesteś


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzieci to na pewno, ale i dorośli również. Za komuny przede wszystkim liczyły się znajomości, wykształcenie znacznie mniej.

A teraz, gdy ktoś ma poszukiwany zawód to nie musi szukać pracy po znajomości.

Rekruterki same go znajdą i jeszcze będą o niego się starać konkurując ze sobą.

 

Mam takiego kolegę, który żartuje sobie, że chciałby aby kobiety tak o niego zabiegały jak rekruterki o jego pracę.

Niestety on nie ma powodzenia wśród dam, bo całe życie tylko siedział przed komputerem i nie posiada umiejętności społecznych.

 

 

Na pewno. Wszystkie statystyki to potwierdzają.

 

Moja jest dokładnie taka sama, choć wychowywałem się w centrum Warszawy.

Blok był jak rodzina. Wszyscy o wszystkich wszystko wiedzieli. I było pełno dzieci do zabawy. Wystarczyło wyjść na duży korytarz. Nadawał się do gry w piłkę, jeżdżenia na rowerku, gry w pink ponga, jeżdżenia na wrotkach itp. Zatem przez cały rok niezależnie od pogody można się było bawić.

 

I bardzo dobrze. Tak trzymać. Na pewno im to dobrze zrobi.

 

W sumie to zależy od osobowości. Są takie dzieci, które bardziej lubią siedzieć w domu, a inne biegać. Choć ja odnoszę wrażenie, że tych, co lubią siedzieć jest teraz znacznie więcej.

 

Za moich czasów też tacy byli. Trzeba było ich wyciągać za kołnierz na podwórko.

A ja zawsze preferowałem zabawy ruchowe, a potem sport i dziewczynki. I żaden film nie był w stanie mnie zatrzymać. Bawiłem się z każdym. Wystarczyło, że był, nie pytając w wachlarz zalet, czy modną zabawkę. I tak mi zostało do dziś.

 

 

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie dlatego ten wiersz napisałem, aby pokazać iż kiedyś było inaczej. W obszarze relacji dużo cieplej. Oczywiście nie było sielanki. Nie brakowało codziennych konfliktów, ale zawsze godziliśmy się i zabawa trwała dalej. Każdy był na wagę złota. Im więcej dzieci tym większa frajda.

 

Gdy grupy rówieśniczej brakuje człowiek staje się kaleką społecznym.

Zaczyna myśleć w kategoriach korporacyjnych. Aby z kimś się zapoznać należy mu wysłać swoje CV, czyli pomachać przed oczami wachlarzem zalet, koniecznie ze zdjęciem.

Gdy spełni się wymagania można liczyć na rozmowę kwalifikacyjną, czyli randkę. Gdy i ta wypadnie pozytywnie kandydat staje się stażystą i jest wnikliwie obserwowany i testowany. 

Gdy zostanie pozytywnie zweryfikowany może liczyć na związek, rzecz jasna po podpisaniu stosownych dokumentów.

 

To nie żarty, tak to u niektórych wygląda.

 

Dziękuję za pozytywny odbiór.

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za uznanie. Staram się.

 

Niby wierszyk o dzieciach, ale też o dorosłych. Głównie o problemie braku akceptacji, która to gdzieś w pewnym wieku znika z niewiadomych powodów.

Dzieci nie mają z nią żadnych problemów. W naturalny sposób przyjmują każdego, nie stawiając na początek żadnych gór nie do zdobycia.

 

Za to dorośli sami kryjąc się za wachlarzem własnych zalet zaczynają wymagać modnych zabawek, typu samochody czy ubrania.

A natura wymagań jest taka, iż lubią poruszać się po spirali i na koniec dnia człowiek zostaje sam z marnymi widoczkami na przyszłość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za miły odbiór.

 

Trzeba się starać, bo temat ważny i gdybyśmy mieli dla siebie taką otwartość jaką mają małe dzieci to żyłoby się nam znacznie lepiej.

 

Czego Tobie i wszystkim innym życzę, wierząc, że choć trochę się spełni.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

gdy znajdziesz kiedyś zagubione dziecko

podaruj mu uśmiech i poświęć chwil kilka

pomyśl że żyje tych dzieci tysiące

samotność im serca aż do cna przenika

 

a może zechcesz je chociaż przygarnąć

dać dom rodzinę może także miłość

wiedz będzie niełatwo lecz spróbować warto

aby w twoim życiu coś się zrobiło

:)

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Rafael Marius Nigdy się nie bawiłam w tą zabawe, choć moja data miej lub więcej słynie z tych owych lat :)

Nawet jej nie kojarzę, aż mi się smutno jakoś zrobiło, gdyż byłam bardzo żywotnym dzieckiem całymi dniami uwielbiałam bawić się różne dziecięce zabawy. Miałam cudowne dzieciństwo! :))

Wiersz ma piękny przekaz subtelny, czuję się tamte lata, nawet sam zapach kiedy było się dzieckiem, koloryt i wszystko co się kojarzy z pędzącym jak dzikie konie dzieciństwem:)))

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Jacek_Suchowicz

Bardzo ładnie napisane i jak najbardziej oddaje sens wiersza.

Ich tu jest zresztą wiele i można odczytywać na różne sposoby, co zresztą  drodzy czytelnicy czynią.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ano właśnie ta samotność, choroba współczesnego świata, którą można uleczyć, tylko jakoś to się nie dzieje. Być może tak jest, że jeden samotny nie jest w stanie uleczyć drugiego samotnego?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No cóż widocznie widoczki, niebko, lub sekrety nie były u was znane

 

To tak jak ja. Przed komputer to raczej by nas nikt nie zagonił. I mieliśmy więcej czasu.

 

Ja raczej nie. Dużo obowiązków. Szybko stałem się dorosłym, a może zawsze taki byłem. Tak zwany stary malutki. Ale bawić, też się umiałem. Choć ostatni raz to było, gdy miałem 9 lat. Potem już nie potrafiłem. Przeszedłem na zawsze na dorosłą stronę życia.

 

Dziękuję bardzo za miły i trafny odbiór. Mamy wakacje zatem i wierszyk dostosowany do okoliczności. Napisany prosto z serca.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Rafael Marius Wiersz złapał moje serducho...

Bez względu jakie to dzieci, to  wspólnie będą się bawić w jednej piaskownicy; niektóre świadomie coś palcem wyrysują po piaskach; wspomnienia dla pozostałych dzieci będą tylko gąbką , jaką czyści się tablice...

Pozdrowienia!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za pozytywne wrażenia. Temat jest dla mnie ważny od lat, zatem i pomysłów nie brakuje, aby przekazać  te proste prawdy, niby oczywiste i tak bliskie, ale patrząc na ogół społeczeństwa coraz dalsze.

Wciąż jednak w zasięgu ręki dla dzieci i tych dorosłych, którzy nie dali się złapać w pułapkę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To mnie cieszy, bo on właśnie z serca do serca pisany.

 

Otóż to, nie ważne skąd przychodzą i czy mają modne zabawki. Wszyscy równi.

Piasek jest ten sam dla wszystkich.

 

A do dorosłych bez wachlarza zalet nie pochodź. Gdy nie masz na koncie modnej zabawki jesteś nikim.

Szczęśliwie nie wszyscy tacy są.

Spotyka się jeszcze i takich, którzy potrafią odnaleźć w sobie zgubione dziecko.

I być zwyczajnie po prostu z innymi, którym też się udało.

 

Dziękuję za ciekawy komentarz i obecność.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Często tak bywa, że Ci chłopcy, którzy interesują się sportem biegają równie szybko za dziewczętami.
Wiadomo zawody, te na bieżni i te miłosne, uczą wytrwałości, odporności na porażki i dają siłę by sprawnie stanąć na nogi  po upadkach, a tych w powyższych dziedzinach życia nigdy nie brakuje.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz o niewinności to już dawno się zapomniało, a dobre wino i owszem też lubię  Kredens pozdrawia  @Waldemar_Talar_Talar wstrętny wynalazek Kredens pozdrawia  @[email protected] akurat nos jest gładki jak pupa niemowlęcia  Kredens pozdrawia 
    • nigdy nie ma pewności co jutro przyniesie czy będzie to pogrzeb a może wesele   nigdy nie ma pewności kto do drzwi zapuka czy bedzie to nadzieja czy chwile złości   nigdy nie ma pewności że las bedzie szumiał a człowiek ubierze szaty uszyte z dobroci   nigdy nie ma pewności czym poczęstuje noc czy dzień będzie od  wczoraj piękniejszy   nigdy nie ma pewności jest tylko wiara w to że Bóg się odważy o lepsze dla nas poprosi
    • 143 * Na Wejherowskiej dławi się czas; Czekam aż wszystko się ruszy. Liczne przekleństwa, któryś już raz, Pragnę siarczyście wyrzucić.   Na Wejherowskiej takie są dni; Wolniej mijają, niż reszta. W komunikacji z ludźmi się tkwi, A w autobusie orkiestra.   Co rusz w hałasie mija mnie ktoś, Z twarzą wpatrzoną w telefon. Za smartfonową manią, na wskroś, Ludzie zdążają na ślepo.   I choć znów jesień trąca nas dziś, Wszędzie duchota panuje. Jakimś sposobem chciałbym stąd wyjść, Bowiem jestestwa nie czuję.   Przy pneumatycznych ściskam się drzwiach, Czekam i czekam wytrwale, W myślach pytając: Jak długo, jak? Końca nie widać wciąż wcale.   Z radia bez przerwy zsuwa się bas, Żeby bieg czasu przyspieszyć; Rytmy wątpliwe cieszą znów nas, Trzeba jakkolwiek to przeżyć.   Dziurą w suficie uciec mam chęć, Bo wiem na pewno - nie przetrwam. Minut dwadzieścia, zaraz plus pięć, Na stu ulicy jest metrach.   Zimną jednakże trzeba mieć krew, Miast pójść do auta od razu, Bo zaparkować też nie ma gdzie, W zakorkowanym Wrocławiu.   ---   * Nr linii autobusowej, o której mowa w wierszu.  
    • Czekamy, cierpliwie czekamy. W szumiących lasach, na żyznych polach, w piwnicach starych kamienic. Potrafimy zaskoczyć podczas prac w ogródku, potrafimy napędzić niezłego stracha nurkom, bywamy też lokalną sensacją na budowach. Wojna - ta to powsadza swoje macki wszędzie, nieważne – suche, mokre, piaszczyste, gliniaste, kamienne – my nie wybrzydzamy – i tu, i tam przetrwamy, z niekończącą się datą przydatności do zabicia.       Czekamy, cierpliwie czekamy. I nigdy nie wiadomo - czy tym razem znajdzie nas ciekawski pan z ciekawskim pieskiem? I nic, niestety nic nie skończy się dobrze. A może grupa rozbawionych dzieci, którymi historia – zła jak Baba Jaga – zapłaci odsetki od minionej rozpaczy. Wojenne i powojenne matki, czasem na jedno wychodzi. Ale bywa i tak, że wszystko kończy się dobrze. Na przykład gdy trafia na nas paczka wagarujących gówniarzy, z których ten jeden gówniarz jest trochę rozumniejszy niż inni, w zasadzie można powiedzieć, że gość jest całkiem do rzeczy, i krzyknie w ostatnim momencie na tego, co z łapskiem podchodzi. No i ten głupszy nie tknie, coś sobie mruknie pod nosem, coś zaklnie, lecz w końcu odejdzie. Farciarze, nie dali się wrobić w domknięcie wojennych statystyk.       Nienawiść o lata przeżyła tych, którzy ją czuli. Wystarczyło nadziać nią miny, dokładnie poupychać w granaty, podrzucić w pociskach          i bombach. Nienawiść w konserwach na potem, na niedostatecznie czarną godzinę. Nienawiść obok polnej stokrotki, nienawiść pod listkiem paprotki, o włos od korzenia marchewki. Leśna nienawiść na drodze jelonka, podwodna nienawiść ściśnięta w minie morskiej, podziemna nienawiść na szlakach nornicy i kreta. I międzygatunkowa nienawiść, bo bywa, że upomni się i o walenia, i o orkę, wypłoszy lisy i zające. Rozrzuci swój gniew w promieniu o mniejszym lub większym zasięgu. Nie będzie dla niej ważne, czyja to noga, czyja ręka i czy to miała być właśnie ta głowa. Wymiesza dokładnie wszystkie grupy krwi od dawców mniej lub bardziej honorowych, od dawców niedobrowolnych.       My, zatopione w morzach głowice nuklearne, zagubione zabawki roztrzepanych, brzydko bawiących się w zimną wojnę dzieci, byłyśmy na tyle taktowne, że pozwoliłyśmy o sobie zapomnieć. Nie zakłócamy letnich turnusów, nie przeszkadzamy w zachodach słońca, nie wywracamy żaglówek. Czekamy, cierpliwie czekamy.
    • Witam - podoba się -                                             Pzdr.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...