Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ekstrawertyczna intuicja jest jedną z funkcji kognitywnych odkrytych przez C.G. Junga. A wiersz jest świetną ilustracją jej działania. Mam wrażenie, że mógłby być używany na kursach MBTI, albo innego systemu typologii osobowości.

 

Jej działanie w tym obszarze, który opisujesz polega na tym, iż człowiek koncentruje się na przyszłych możliwościach i potencjale danej sytuacji lub osoby, a nie na teraźniejszości. Umie dobrze przewidzieć rozwój wydarzeń i rozpoznać, w którą stronę łódź popłynie. Rzecz jasna tylko wtedy, gdy jest wystarczająco rozwinięty.

 

Tego typu myślenie jest zupełnie niezrozumiałe dla osób, które żyją teraźniejszością, co może prowadzić do nieustannych konfliktów.

Dlatego warto znać teorię wtedy łatwiej rozumieć jak inni myślą i dlaczego podejmują takie, a nie inne decyzje.

Opublikowano

@Rafael Marius fakt, są osoby głęboko osadzone w przyszłości, tak jak i są takie które mocno rozpamiętujące przeszłość i do tego jeszcze te żyjące tu i teraz. To kolosalne różnice i wpływają na sposób funkcjonowania, sposobu podejmowania decyzji itp. 

Temat rzeka, ale arcyciekawy, przynajmniej dla mnie.

Dziękuję, że rozwinąłeś ten wątek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla mnie również i dość głęboko w tym siedzę. Przydaje się w życiu do budowania tolerancji i pozwala na lepsze relacje.

Bez tego  nie wyobrażam sobie udanych relacji z całym bogactwem ludzkich osobowości.

Może się udać tylko z tą jedną, która idealnie pasuje, ale to nie jest wyzwanie.

Wręcz nudne na dłuższą metę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może nie tyle zgodne, co z osobami o zbliżonych cechach osobowości, dlatego ja, między innymi preferuję kobiety na koleżanki, bo zawsze będzie jakaś różnica z racji płci, dzięki czemu jest ciekawiej.

Ten sam typ osobowości u kobiet i mężczyzn przejawia się na różne sposoby, a gdy  typy są różne odmienność będzie jeszcze większa.

Opublikowano

@poezja.tanczy rozumiem, że masz na myśli to, czy można pokochać kogoś kogo się jeszcze nawet nie zna? Myślę, że można sobie wyobrazić kogoś takiego i też to że się go pokochało :) 

 

Cieszę się, że wiersz Ci się spodobał. 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie to samo pomyślałam, chociaż dojrzałam tutaj też nieco inny obraz, obraz wojen, wyżynania ludzi i...       ta cisza krzyczy od lat już wielu       bębni o pamięć o słowa choćby       bo ileż można - wszystko na próżno -        ... sponiewierane ciała w ziemi...   @andreas... pięknie ułożyłeś strofki, cisza brzmi, pobrzmiewa, woła, wręcz krzyczy, ale..  jak napisałam w jednym ze swoich, wiele głów... ciągle zatrzaśniętych... i opornych do potęgi 'entej', nie tylko na głód, na wiele innych i jeszcze innych rzeczy. Kasa.!!!. się liczy.   ... mnie także.
    • @[email protected] piękne słowo "furknęła". Zapomniane. Zagubione w dżungli słów. Ale jak wspaniale brzmi. Ruchem, szaleństwem i wreszcie...kulą. Fantastyczne masz te zajawki słowne. Śmieję się w głos :) Dzięki. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... hmmm... no nie... :)) ... i słusznie, też próbuję w swoich w ten sposób. ... a za co.? :) No tak, byłam, jestem..  a ile będę.. licho wie.. ;)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Twój wiersz Aniu  to krzyk — nie do ludzi, bo ci przestali słuchać, ale do Boga, który milczy. To lament duszy, która już nie wierzy w sprawiedliwość, bo ile razy można patrzeć na śmierć dzieci, na powtarzające się piekło, na historię, która niczego nie uczy. To nie jest już tylko poezja — to dokument epoki bez sumienia. Każdy wers jak strzęp modlitwy, który nigdy nie doleciał. Tyle krzywdy, tyle krwi, i nic się nie zmienia. Może jedyną modlitwą, jaka została, jest właśnie ta rozpacz. Ja ją w sobie mam. Ale najgorsza jest ta niemoc.   Jak nasze dzieci w Powstaniu Warszawskim mordowane dla żartu, z nienawiści. A Wołyń ? Rozpacz rodziców mordowanych okrutnie dzieci.   Aniu. Mocny i cudownie ważny wiersz. Podziwiam Cię.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...