Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

                                         - dla Siostry

 

   - Osobiście jestem zdania - pojawiający się zewsząd Jezus powstrzymał zadany przez Olega cios centymetry od Soy widząc, że to uderzenie było zbyt szybkie, by zdążyła odpowiednio zareagować i zbyt silne, aby zdołała je powstrzymać - że wystarczy tej zabawy. - Nadal trzymał zaciśniętą dłoń na świetlnej klindze: wyglądało, że bez jakiejkolwiek dla Siebie szkody.

   - Wystarczy, Olegu - zwrócił się najpierw do padawana księcia Jurija. - Trzy punkty dla ciebie, zgodnie z łacińską sentencją "Tres faciunt collegium".* O ile wiem, tłumaczyć nie muszę. Wyłącz miecz - polecił widząc, że takiego obrotu sprawy książęcy dworzanin zdecydowanie się nie spodziewał. - Wystarczy, przecież nie zamierzam stracić padawana. A ty - zniżył głos do szeptu, przymykając lewe oko - nie chcesz zranić ani tym bardziej zabić przyszłej żony. 

   - Teraz ty, mój padawanie - obrócił się do Soy, która w międzyczasie powoli odzyskiwała duchową i emocjonalną równowagę. - Też zdobyłaś trzy punkty. Zatem remis. Zatem i tobie zalecam koniec pojedynku - stanowczo jako twój Mistrz. Który mógł zakończyć się dla ciebie tak, jak mało brakowało. Tak to bywa - pogroził jej palcem, tym razem z surową miną - gdy nie docenia się umiejętności przeciwnika, a patrząc z drugiej strony przecenia własne. Treningi u mnie to najlepsza szkoła we Wszechświecie - uśmiechnął się lekko - ale w prawdziwej walce nie brałaś dotychczas udziału.

   - Mistrzu? - Soa spróbowała dojść do głosu. 

   - Kontynuuję, mój padawanie - podkreślił Jezus, nie zmieniając tonu. - Powtarzam: przeceniłaś własne umiejętności. Wszystko przez zbytnią pewność siebie do duetu ze słuchaniem mrocznych emocji. Wiara w siebie jest cenna - złagodził trochę brzmienie głosu - tak samo, jak zaufanie umiejętnościom oraz samokontrola podczas walki. Ale w równowadze. W - równowadze - zaakcentował, gestem nie pozwalając Soi sobie przerwać. - Ty ją zachwiałaś i oto rezultat - zakończył. - Teraz możesz mówić. 

   - Przecież mogłam wygrać - Soa zrobiła nadąsaną minę. - Przecież wiesz, że poprosiłam o pomoc duszę, zamieszkującą tę wierzbę - odwróciła się, by spojrzeć na nią z wdzięcznością za pomoc i wskazać ruchem ręki. 

   - Tak, wiem - Jezus nadal spoglądał cierpliwie. - Ale uczyniłaś to trzy chwile za późno. Nie dając jej czasu na decyzję. Nadto naraziłaś ją na zranienie, a może nawet na śmierć. Pomyślałaś, że Oleg mógłby w obronie własnej, unikając uderzenia, po prostu przepołowić ją jednym cięciem? Wtedy obwiniłabyś go za to, chociaż wina leżałaby w większości po twojej stronie. Gdzie podziała się na ten czas twoja miłość do roślin? Ustąpiła przed chęcią wygranej - Jezus pokiwał głową. 

   - Mistrzu... - zarumieniła się Soa. 

   - Wstydź się i rumień - kiwnął głową raz jeszcze. - Ale trzy punkty są twoje. Gwoli prawdy i zarazem dla twojej satysfakcji dodam, że remis w walce z takim jak Oleg przeciwnikiem to prawdziwy sukces. Potrafi znacznie więcej, jak miałaś okazję przekonać się dobitnie. - Więcej niż tylko wydawać rozkazy podwładnym - tę uwagę wypowiedział szeptem, aby z kolei Oleg nie usłyszał Jego słów. - A coś mi się zdaje, że ostatnio pomyślało ci się tak kilka razy. 

   - Olegu - przywołał go gestem dłoni odczekawszy, aż rumieńce znikną Soi z policzków. - Chodź tutaj i zajmij się przyszłą żoną. 

   Soa zaczerwieniła się po raz następny. Na dostatecznie długi czas, aby wezwany dworzanin, podchodząc, zobaczył jej rumieniec i wszystko skojarzył. 

   - Wyjdziesz więc za mnie, prawda? - ukląkł przed nią na jedno kolano. Tym razem prawe. 

   - Wyjdzie - uśmiechnął się Jezus, odpowiadając zamiast niej. - Właśnie podjęła decyzję. Wygląda na to, że stoczony niedawno pojedynek pomógł jej  zdecydować szybciej. I... - znów przymrużył lewe oko. Lekko kpiarsko, tak w każdym razie zdało się Soi. 

   - Może już nic nie mów, Mistrzu - pozwoliła sobie Soa. 

   - Będzie dla ciebie dobrą żoną - upomniany Jezus udał, że nie dosłyszał. 

 

   * Zacytowana sentencja oznacza "Trzech stanowi zespół" - względnie komplet. 

Cdn. 

 

   Voorhout, 13. Czerwca 2023

 

 

 

 

 

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie polubisz mnie.  Bo ja lubię myśleć i rozwiązywać.  Planować i dociekać.  Od bezsensownej piłki,  wolę mecz curlingu czy snookera.  Partię zaciętego tenisa.  Nie polubisz mnie.  Bo ja lubię, skąpany w świeżej ciszy dzień. Samotny spacer,  wśród nagich, wichrowych szczytów. Odseparowanie od poznania ludzkiego myśli. Odpoczynek na leśnym zboczu  z widokiem na stada rozciągnięte,  wśród pastwisk.  Dorodne konie, jaki i kozy.  Nie patrz.  Nie dotykaj.  Nie krzywdź.  Ja się cofam i kurczę przed ludzkim dotykiem, jak listki bezbronnej mimozy.  Nie polubisz mnie. Bo ja obcuję ze starymi bóstwami i demonami Chodzę ścieżkami umarłych  poza ziemskimi eonami.  Dzięki składam Matce Mokoszy  a krew z mych ran spływa do ust,  śpiącego pod ziemią Welesa. Ty potrzebujesz oparcia w męskiej skale, której wichry i tajfuny losu nie straszne.  Na cóż Ci oblicze marsowe i milczenie złote, ociosanego surowo czasem okrutnym, porośniętego mchem i bluszczem dzikim, posągu o kamiennym spojrzeniu i sercu. Porzuconego na pastwę wściekłych biesów. Zimnego i na żale  i na płacze dźwiękochłonnego.  Dorosłem, by osiąść w swej oddalonej od blasków dusz samotni.  Przeczekam miłość i śmierć,  jak wiekuiste, wieczne dęby.  Nie ma na mój żywot kosy,  dość sprawnej i ostrej. Czemu tak patrzysz na mnie  góro śnieżna i samotna? Nie widziałaś nigdy duszy utraconej?  Ześlij lawinę.  Któż będzie szukał posągu  w przepaść strąconego.
    • @Berenika97 Twój wiersz dotyka cierpienia tak samo, jak czyni to Księga Hioba - od środka, przez mrok, przez pytanie „dlaczego?”, które brzmi w człowieku bardziej niż odpowiedzi. Ale warto pamiętać, że w samej historii Hioba to nie Bóg był sprawcą jego nieszczęść. To Szatan twierdził, że człowiek kocha Boga tylko wtedy, gdy wszystko mu sprzyja. Bóg jedynie dopuścił próbę - bo wierzył w serce Hioba bardziej, niż Szatan wierzył w ludzką słabość. Hiob nie wiedział, co dzieje się „za kulisami”. Nie znał przyczyny swojego bólu. A mimo to nie złorzeczył. Powiedział tylko: „Bóg dał - Bóg wziął.” Słowa, które rodzą się z pokory, a nie z oskarżenia. Dziś ludzie często widzą świat odwrotnie: gdy im się poszczęści  mówią o "diabelskie szczęście miałem" gdy ich spotka nieszczęście  mówią „kara Boska”. Szczęście przypisują złu, a ból - Bogu.   A przecież Księga Hioba jasno odsłania, jak niewłaściwa jest taka logika. I właśnie dlatego Twój wiersz tak dobrze koresponduje z tamtą opowieścią: wchodzi w tę samą przestrzeń pytań, w której człowiek próbuje uchwycić sens, którego nie widać - a jednak, mimo ciemności, nie wypuszcza z dłoni światła. Ojej, ale się rozgadałam, sorry.
    • @Laura Alszer   Lauro.   to jest cudny, sensoryczny wiersz.   wyraża intensywne wrażenie luksusu i blasku, które prowadzi do głębokiego, niemal kosmicznego przeżycia.   buduje napięcie od chłodnej, ekskluzywnej obserwacji do gorącej, spełnionej bliskości w ostatniej strofie.   bardzo, bardzo, bardzo..... podoba mi się .  
    • @Migrena Ano właśnie. Otóż to. Więc gardłujmy się lepiej dalej i pogarszajmy stosunki z naszymi sprzymierzeńcami. To nas od Rosji uratuje. No i zamiatajmy przy okazji wykroczenia naszych współbraci pod dywan. Brawo   A w wersji hard. Podczas wojny niejeden polski szubrawiec wzbogacił się na żydowskim nieszczęściu. Po wojnie Polacy sobie nawzajem uczynili piekło. A i dzisiaj w niektórych kręgach szerzy się antysemityzm a nawet faszyzm.     Mimo wszystko jest to piękny kraj i żyją w nim w większości wspaniali ludzie. Tylko że w innych krajach jest tak samo.
    • Twoja krew  Morze wspomnień    Twoje ciało  Zaproszenie do tańca    Twój ból  Tak szybko świta    Twój krzyk  Ulice nocą nigdy nie są puste    Bez ciebie...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...