Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

rozbudzona chwilą..

w tej chwili

otwieram

oczy

...to był znowu tylko sen

 

 

otworzyłam się

nie, że nienawidzę świata

mój ból miał być tylko drogą w twoje uśmiechnięte brązowe oczy...

prawda

na którą nikogo już nie stać

 

 

już nie ma przyszłości

jest tylko teraźniejszość, gdzie przeszłość milczy, a

gorące słońce przenika promieniami w każde istniejące na świecie

puste miejsce, niczyje

 

 

śpieszę się

do ludzi, by ukryć samą siebie

choć tak bardzo to wyczerpuje

 

 

by wstać i iść,

i iść

...przed siebie

 

 

 

Edytowane przez slow (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wspominać owszem lubię, również w wierszach.

Ale żeby były wspomnienia to musi być jakieś realne życie, bo inaczej nie będzie czego wspominać.

 

Im więcej przeżyć, tym więcej do wspominania.

Opublikowano

@slow ach znam ten ból, gdy otwiera się oczy i człowieka dopada rzeczywistość i tylko czas płynący jak rzeka koi, lecz nigdy od razu, a raczej wydaje się, zwłaszcza na początku, że całą wieczność trzeba czekać.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...