Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witam forumowiczów! Nie spodziewałem się, że istnieje takie wspaniałe miejsce w polskim Internecie. Chętnie się podzielę z tym, co do tej pory widziała tylko szuflada. Ostrzegam wrażliwych czytaczy, to teksty raczej smutne, wypełnione czarną żółcią, niemniej zapraszam do lektury i opinii.

 

Oto jeden z tych wierszy:

 

Twoje “Ma być jak ja chce, bo ja chce dobrze”

umieściło mnie we śnie i to strasznie męczące.

Niby w tej nowej historii ja jestem bohaterem, 

jednak dla mojego dobra ktoś inny był za sterem.

 

Nie widzisz pętli obłędu swych działań,

jak tulisz mnie do snu i krzyczysz wstawaj

jednocześnie.

 

Docześnie się wygodnie leżało nawet,

gdyby rosnący obłęd nie przyćmił zalet. 

Jak ma sterować, kontrolę mieć malec,

na głębokich wodach wymoczek, cieć, palec.

 

Sam. To znajome towarzystwo od zawsze,

mechanizm obronny - dmuchanie w kasze. 

Znam tylko sam, bo co Nasze to Wasze,

genetycznie najsłabsze ogniwo w swym czasie. 

 

Ale wyrzut wyartykułować da się, 

jak wątpliwość w jego autentyczność przy bezkresnej masie,

wpojone, że najgorzej jak nie ma się, 

ciągle śpię, się pocę, że nie ma mnie,

kminie, czas minie, 

okazje już tylko wspominam,

nie nimi żyje. 

 

Zamknięty kolejny wrażliwiec w gdyby, 

na ten temat lepsze rymy już były, 

te problemy się nie zmieniły,

te fantazje nas dotyczyły.

 

Magik, Wallace, Robin Williams i Cobain,

Twój los przeznaczony mi a mój Tobie.

 

Może źle to robię,

bez sprawczości w sobie, 

ale jak spojrzeć w trzeciej osobie, 

rozczytując poprzedników wszystkie lęki, fobie,

włączam w drugi obieg,

schylając się nad sobą czuję jakbym wciąż bieg(ł).

 

Terapeuta mówi mi, że nie dla wszystkich życie to wysiłek,

z niedowierzaniem słucham, że rzekomo inni chcą tego,

wyposażeni w ego i nic w tym złego o dziwo

 

A myślałem, że to aroganckie mieć własne zdanie,

wkurwiało mnie, że ludzie mówią o sobie stale, 

a tak na prawdę, że ja nie umiem tego wcale. 

 

Dlatego śpię, hibernuje w tej frustracji,

prowadzonej wewnątrz apokaliptycznej narracji,

i każdy filar się wali, wszystko na łeb spada,

ta sama matka co swój nochal w moją egzystencję wkłada się rozpada.

 

Ona sobie tego nie wybacza, dla niej to jak zdrada, 

biedna, przekonana, że w tym dobrobycie przepis zapisany jest na

uwolnienie sama już nie wie od czego,

sam bym się bał po latach otworzyć oczy w stronę nieznanego

 

i boję, i widzę to wszystko, patrzę na to całym wysiłkiem,

i ruchy skrępowane przed kolejnym odcinkiem,

spin-offem, seqelem, wycinkiem,

nie ma mnie we mnie, sercem ani uczynkiem.

 

“Wiem co dla Ciebie dobre”
nigdy nie wierz tej klątwie, 

sam możesz wiedzieć co mądre,

chyba, że śpisz to wtedy masz problem.

 

Całe pokolenie śpiących…

więc w bajki terapeutyczne nie mam siły już wierzyć, 

że są ludzie, którzy żyją, 

a nie żyją żeby przeżyć.

 

Być może znośne jest życie na jawie, 

ale ja od zawsze śpię, i zgubiłem się w trawie.

 

Czy nie dałoby mi się obudzić nim zaśniesz?
Czy już jestem bohaterem i ja piszę ten paździerz?
Czy ta jawa się jawić może i dobrze?
Czy to tylko poświęcenie dla innych i walka o pieniądze?

Nie wiem, bo śnimy dwie różne rzeczy:

“Nie wstawaj proszę, leżenie leczy”
“Nie leż proszę, praca leczy” 

 

Opublikowano

@samjfox Poruszasz w wierszu bardzo ważny temat. Spanie i krycie się raczej problemów peela nie rozwiąże. "Życie" samo do niego nie przyjdzie. Musi sam podjąć działanie.

Faktem jednak jest, że troszkę temat przegadałeś. Warto czasem zrezygnować z nadmiaru słów, bo rozmywają to, co najważniejsze.

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...