Niewiernym wybaczyć - głos profana

[Dawid Rzeszutek]

Niewiernym wybaczyć - głos profana

 

Orgazmem podbijam grzechu mą stolicę

Wśród gruzów cmentarza ma ona miejsce

Win swoich ani twoich bracie już nie zliczę

Nie odkupię Jerozolim ducha dziś jeszcze

 

Kupuję Judaszy co wypatrują srebrników

Jak gołębie w parku jedzą mi winy z dłoni

Jeden uczy się robić pożytek bez uników

A miłość Jezusa w kasynie duszy roztrwonił

 

Nie oddam anielskich skrzydeł mej miłości

Które ukradłem z bazaru ciemną tą nocą

Mimo sprzyjających pędów tu okoliczności

Urwę się z tego świata do piekieł krocząc

 

Czy zawahasz się zabrać mi marną aureolę?

Czy mój grzech znaczy dziś więcej dla ciebie?

Czy oddasz mnie w krat uciemiężenia niewolę?

Czy nie znajdziesz miejsca dla mnie w niebie?

 

Nie wiem - więcej już słów nie będą splatał

Kiedy wojna wisi w powietrzu jak ten ołów

Czy przemówi mój wiersz do jakiegoś kata?

Czy z wyrazów moich wyjdzie rybi połów?

 

Wiruj Ziemio - matko wolnych dzikusów

Mimo postępu cywilizacji twój tor jest stały

Tracę horyzont, nie mam już dziś zakusów

Wolę, aby siły życiowe się ode mnie odbijały