Tęsknota

[Ewa78]

Dotykam trudnych chwil,

gdzieś próbuję łapać życie

w drodze życiowych mil

idę otwarcie, nie skrycie.

 

Kroczę zmęczona do przodu

gdzieś dopada mnie smutek

czasem złapię zawodu

takich smutniejszych nutek.

 

Gdzieś pomału w tęsknocie

człowiek topi się cały

niby pnie się po płocie

a jednak jest taki mały.

 

Tak mijają minuty, godziny

czas ucieka, tęsknię do rodziny

tak bym bardzo Was przytuliła

i tak blisko z Wami pobyła.

 

Jeszcze troszkę, jeszcze momencik

a dopieszczę swój fundamencik,

jest nadzieja, że się uda,

że uczynią się Boże Cuda.

 

Myśli krążą po całej półkuli,

zatrzymują się czasem, coś je muli.

Smutek, gdzieś dotyka moje oczy

czasem łezka strumieniem się potoczy.

 

Tak być musi tęsknota wskazana,

kiedy usiądę na Twoje kolana

przytulę się lekko do Ciebie Kochanie

poczuję tej miłości wzrastanie.

 

Jeszcze trochę ciężkich dni

jest już smutno tutaj mi,

lecz by zdrowie mi wróciło

będzie dobrze nam się żyło.

 

Będzie lepiej tyle wiem

staram się do przodu iść

dotykają drzewa pień,

z tą zielenią chce się żyć.

 

Głowa w górę i do przodu

z wielką siłą i radością

trzeba wracać do ogrodu

dzielić się z ludźmi miłością.

 

Jeszcze chwila i momencik

i da Pan Bóg wrócić już

pielęgnować fundamencik

wśród zieleni i wśród róż.