Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W piątkowe wieczory z piwem i papierosem,

Siedzę samotnie w moim sterylnym pokoju.

Czołgając się przez życie, z wątłym uśmiechem na twarzy,

Jadąc na fali alkoholu do końca dnia. 

 

Życie jest jak walka na ulicy,

Nie ma tutaj złudzeń ani kolorowych snów.

Tylko pot i krew, i samotność nocna,

To moja codzienna rzeczywistość, mój świat. 

 

Nie ma tu miejsca na miłość i troskę,

Moje emocje zagłusza dźwięk trzeźwych myśli.

Ale zawsze jest piwo, i zawsze są słowa,

I nigdy nie brakuje kurtyzany na ulicy. 

 

Tak to wygląda, życie pisze nowe scenariusze, 

Pozostaję twardo zakotwiczony w swoim stylu.

Wiedząc, że zawsze będzie tylko piwo i papieros,

W moim samotnym świecie, z którego nie ma ucieczki. 

 

Daniel Krogulecki

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziś Grażyna wraz z Januszem   Na ślub brata swego rusza. Choć to przecież nie wypada, Białą suknię żwawo wkłada.   Janusz w swetrze szaroburym Żółtej kurtce (nie ze skóry) I w skarpetkach białych idzie, Brudnych butów się nie wstydzi.   Po katedrze średniowiecznej (Niech drżą mury te odwieczne) Z aparatem biega żwawo Trochę w lewo, trochę w prawo.   Zosia, Zenek oraz Maja W głównej nawie w berka grają, A Ambroży -  pod witrażem Coś pisakiem żwawo maże.   Zaś Grażyna, z Michaliną, Choć sąsiadka nie rodzina, Ploty, plotki i ploteczki Rozsypują   – niczym z beczki.   Już przysięgę składa Michał, Janusz teatralnie wzdycha, A Grażyna (losie nędzny!) Z Martą obgaduje księdza.   I przysięgę Hanna składa, Ze wzruszenia całkiem blada, Raptem Zosia oraz Maja Taniec dziki zaczynają.   Za to Zenek i Ambroży (Gdzie ty jesteś, gniewie Boży?) Siorbiąc głośno, dla ochłody Gazowaną piją wodę.   Oniemiały siwe panie, Gdy rozległo się bekanie Echem razy nazbyt wiele Pomnożone – po kościele.   Po mszy, pod sklepieniem tęczy, Janusz pudło wielkie wręcza, A w nim, mówiąc między nami, Tylko kartka z życzeniami.   Można pisać jeszcze długo Atramentu czarną strugą, Co ci duzi oraz mali Na weselu wyprawiali.   Skwituję to z oburzeniem Gazetowym tym stwierdzeniem Że policji trzy jednostki Przyjechały z Zawichostu.   A ponadto (o mój Boże) Gdy w ruch poszły ostre noże, Szpital przyjął Martę, Halę Oraz mężczyzn – cztery sale.   Takim gościom ważne słowa Dedykował pan z Krakowa. Słów tych mądrych jest niewiele: Trza być w butach na weselu…
    • Zbroje były za ciężkie dla kobiet, teraz w dobie poliwęglanów i tytanu byłoby to możliwe. 
    • - Mistrzu, zdradź nam, czy i jak można się odmłodzić? - Poznałem kilka metod, lecz większość zawodzi. Znam jednak taką, która odmłodzi na pewno, pierwszą cyfrę wieku zmniejsz waść tylko o jedno. Swój nowy wiek zanotuj i powtarzaj co dzień a wkrótce się poczujesz o dziesięć lat młodziej.
    • Czemu nie ma tego w  baśniach ani pieśniach ? Gdzie rycerzyca ratuje księcia co żyje jak wieśniak ?
    • rozsypuję się  jak piasek po powrocie z plaży  tylko po to żebyś mnie zebrał  ulepił od nowa nabieram nowych kształtów  w twoich dłoniach    chcę być makiem z makowca  który przykleił się w kąciku ust żebyś go zlizał   nosisz mnie dumnie jak drogie perfumy uczepiona twojego kołnierzyka  nie chcę się ulotnić 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...