Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dwaj zwycięzcy wiosną  

dają moc życiową. 

Przemierzają szlaki 

sycą je zielenią.

 

Wróżby niesie rumak,

Światowid na grzbiecie

miecze sług prowadzi 

na bitewnym polu.

 

Jemu poświęcone  

stanice, proporce. 

Orzeł, włócznia znakiem, 

a czerwień jest barwą.

 

Zaś w święto siewu

kto inny króluje. 

Młody triumfator

pełen witalności. 

 

Pan na białym koniu, 

ofiaruje płodność,

w czas Równonocy

walczą śmierć i życie.

 

Darzy dojrzewaniem, 

mocą namiętności,

płodami pól, lasów 

cokolwiek tam żyje. 

 

Płonie Złota Tarcza,

nietykalna świętość, 

wiedzie ku wygranej

o co tylko prosisz.

 

Stare jest za jare, 

taka kolej losu, 

więc głowa odrasta  

Jarowicie, Panie.

Opublikowano

@zetjot Wiara w siły natury, których nie rozumiano, więc wydawały się przerażające i niepojęte, determinowała takie, a nie inne postrzeganie świata. Przypisywano im boską moc. Tak w skrócie oczywiście. Teraz większość zjawisk jest poznana na różne sposoby, ale zapotrzebowanie na siłę wyższą pozostało. Jak ją widzimy i nazywamy nie ważne, ale nie spotkałam człowieka, który nie wierzy w nic. Nawet tacy, którzy mienią się ateistami. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Tak, zupełnie inaczej postrzegali rzeczywistość. Wyżej już wspomniałam o tym, że zazwyczaj wynikało to z nieświadomości skąd się bierze i jak zachodzi dane zjawisko...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No nie wiem... niektórzy jak się okazuje nie ufają nawet sobie ;) Jak ostatnio wynikło z rozmowy ze znajomymi... to już ostateczna tragedia i klops totalny. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to prawda. I takich pogubionych w tym skomplikowanym świecie ludzi będzie przybywać. To jest nieuchronne.

 

Niestety. A gdy nie leczone będzie się pogłębiać, aż do całkowitego zwątpienia we własne siły i możliwości.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...