Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Nie ma edycji historii do wyświetlenia lub ten wpis był edytowany przez moderatora.
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 673
postawił kropkę
zamknął wieko
czuć śmierć
przytulił kropkę
uśmiechnął się
znowu wygrał
postawił kropkę
idzie dalej jak
to los
nie boi się bo wie
że jego racja
zawsze jest
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 27 odpowiedzi
- 766 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 460 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 364 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 453 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 412 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
postawił kropkę zamknął wieko czuć śmierć przytulił kropkę uśmiechnął się znowu wygrał postawił kropkę idzie dalej jak to los nie boi się bo wie że jego racja zawsze jest -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@piąteprzezdziesiąteDobrze wiedzieć, muszę pocałować swego kaktusa. :) Mam nadzieję, że nie zemdleję. Fajny wierszyk. :) -
Przez Berenika97 · Opublikowano
Cień wszedł bez pukania, rozlał się po mieszkaniu, niczym plama krwi na dywanie. Nie wiem, kiedy wślizgnął się ten lęk — typ z wąsami, w kapeluszu nocy. Ślady po nim znikały w mroku. Wędrował po firankach jak smuga dymu, a na karku poczułam jego wzrok — zimny, ostry - lód na krawędzi. Śledził mnie! Krok za krokiem, bezgłośny jak kurz na podłodze, bezszelestny niczym kula z tłumika. W lustrze odbiły się krople rtęci - błysk jego oczu. Rano zostawił ślady - pióra, trup myszy - zakodowane wiadomości. Czyżby gangster, który nigdy się nie przedstawia? Może stalker, psychopata z bronią i planem zemsty? Dziś wreszcie go zobaczyłam: Mruczał jakby znał wszystkie sekrety, bez pytania przesunął granice mojego spokoju. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Starzec Wiersz o dwoistości ludzkiej natury - geny niosą w sobie zarówno radość i namiętność, jak i cierpienie przekazywane z pokolenia na pokolenie. "Słowem komplet" - idealne podsumowanie. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Alicja_Wysocka Piszesz tak prawdziwie o trudności wyrażania tego, co najważniejsze. Świetnie ukazujesz fizyczność tej niemożności - słowa, które "grzęzną, supły w atramencie, ręce zamieniające się w kamienie." Szczególnie poruszające jest to zakończenie - pytanie o czas potrzebny na przemielenie kamieni na pył, na znalezienie sposobu, żeby w końcu przemówić. Często zdarza mi się kasować, to co napisałam, zwłaszcza w mailach do przyjaciół. Pozdrawiam.
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne