Milczenie na niedzielę

[Marcin Sztelak]

Jednak trudno utrzymać język

na wodzy, szczególnie że między zębami

poranne resztki przypowieści.

O marnotrawnym.

 

I chociaż nie boję się świętej inkwizycji,

o czym świadczą małe litery,

jednak lękliwie zerkam na drzwi

oraz zasłaniam okna.

 

Prześcieradłami

spranymi do pierwszej krwi,

może nawet baranka.

 

Dzwonek, 

na wszelki wypadek nie otwieram,

nie odróżniając bluźnierstw

od błogosławieństw. I innych zdań,

wypowiadanych przez sen