Ukojenie

[Dekaos Dondi]

w ogrodzie

zniecierpliwienie sadzonek

wypadało by podlać

lecz susza uśmiechem klauna

napluj własną plujką zawilgocisz

zawsze jakiś wysiłek

i co naiwniaku

wierzysz że doceni

 

spójrz a jednak wyrósł

cień zapachu kwiatu

 

zabierz go ze sobą

nuci szarością kolorów

o czasie który więdnie na popiół

przejdź przez futrynę drzwi

tunelem dziurki bez klucza

we śnie wszystko możliwe

dopóki przebudzenie

uśpione

z kanionu wyjmij ostrze

balsamicznie kapie czerwienią

topnieje połać lodu na wrzątku

zardzewiała przeszłość wyparta

białe płatki

dekorują stabilne dno

 

trampolina nieczynna

nie spadasz

ale też nie wzlatujesz

 

*

ból w cieniu brzytwy

nie pozwala zapomnieć

szepcąc modlitwę ostatniego cięcia