Zamieszkać na dłużej

[Adam Zębala]

Byłem obok,

lecz nie wszedłem, 

następnym razem przyjdę.

 

Wybacz ktoś zabronił.

Niebo ozdobione słońcem,

my pośród gwiazd razem.

Mogło przecież tak być.

 

Wieczór zaczął się późno,

czekając że coś się zmieni.

 

Zostajesz na Momart sama,

tak jak co dzień. 

Rozciągający się budynek

który nie ma końca.

 

Nie wiem gdzie jesteś,

stoję więc i czekam.

Tam na Momart

jest Twój dom.

 

Mieszkanie bez drzwi i okien.

Bez wyjścia,

każdy dzień zupełnie taki sam.