Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Poezja to Nauka — jak pałka
doświadczeniem tego nieuka 
naucza rozpalona zapałka
Zatem! Gorączką ci oświadczę,
że wiążąca duszę deklaracja 
powie w surowym morzu prawdę

 

Nigdy nie zdradzi: rację ma zawsze

 

Na otwartym pobyt goi rany —
rysując nam po skórach draski;
na mapy spójrz i dłońmi potrzyj,
Twój ogień z zimna jest tak śliski

 

Przyjął nas do cechu budowniczych
skrzepliną Krain malowniczych.
Na wyspie kości nią wyprostujesz!
Rozsądek bez dachu, sercem knujesz,
jak pociągnąć wózek — brak kółek
winny ci dać odpowiedź: czy chcecie
ją znać? Historię rowerem przejedź;
gdybym tak chodził, dawno bym umarł!
Przez krwioplucie w Świecie bez ciała

 

Poczuciem dymu we wzór jaskółek,
połowę w analemmie zostawiam 
pytaniem: czy wierzycie We mnie?

 

*****************************************************************************************************************************************************************************

Krótka retrospekcja!

 
Treść wiersza (jedna z kilkudziesięciu) podparta jest trzymiesięcznym doświadczeniem na otwartej przestrzeni, na jakiej swój pielesz miałem. Bez ogródek — tam zaczęły się moje głosy. Więc cofniemy się do ostatniego kwartału roku 2019...wypełniwszy lukę w mojej twórczości środkiem października do końca grudnia wierszami z 'czarnej teczki'
Oto jeden z nich.
/ byłem wówczas bezdomny /
 
* — wiersz podzieliłem na dwie części. Tytuł drugiej /Przeze mnie: od Wojaczka i Boga! Życie żuj i poczuj etap kolejny/

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie! Trzeba to poczuć, a utwór muzyczny plus wiersz dostatecznie oddają klimat. Podpowiem, skoro treść nie jest łatwa. Kluczem do tego wiersza są słowa: 'skrzepliną', 'draska' (gęsia skórka), rany. Nie jest mi przykro, że treść do końca nie jest zrozumiała. Zadziałała Siła.

 

Dziękuję za obecność i chęć podzielenia się refleksją pod treścią.

Pozdrowienia!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak!

Bezdomność jest czasami jak wolność.

Mieszkała pod mostem! Działo się mnóstwo rzeczy w głowie i poza nią

Więc, co jest traumą? Doświadczenie na otwartej przestrzeni?

O kurczę -:) To się wydało -:)

Myślę, że jak wstawię drugą połowę, to będzie jasna sytuacja (być może)

 

Dziękuję za pozostawiony komentarz i próbę w rozwikłaniu treści.

Pozdrowienia przesyłam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak!

Nigdy nie chciałem pisać i nigdy nie chciałem poznać przeznaczenia... Chciałem natomiast, prowadzić normalne życie; dziś ze spokojem mogę powiedzieć, że nie żałuję, iż owo przeznaczenie poznałem i odkryłem, jak ono działa. Odszukuje człowieka na różne sposoby — w moim przypadku były to głosy, które do dziś słyszę i wykorzystuję je do pisania.

 

Dziękuję za komentarz i zajrzenie do treści.

Pozdrawiam cię!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
    • @Alicja_Wysocka Napisałem taką szybką odp. ad hoc. Zrobiło mi się szkoda tego licha.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...