Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

nie umiem pisać o tobie 

zbyt wcześnie mi się zdarzyłeś 

na najwyższe piętro mojego ciała się wspiąłęś 

gdzieś w połowie drogi do czubka głowy

do szczytu zbyt szybko doszedłeś

nie umiem o tobie pisać 

o tysiące słów potykam się boleśnie

 

w powiekach drżących marnieją mi spojrzenia 

bo za wcześnie przyszedłeś 

w noc bez gwiazd chmurami zasnutą 

w krwiobiegu cię mam 

zaklęty we mnie jesteś

jak piętno cię mam 

jak na skórze blizna

rana zagojona 

i wszystko zbyt wcześnie

 

nie umiem pisać o tobie 

nie umiem myśleć poprawnie 

w sądzie ostatecznym 

drzazgi z oczu będę wyrywać

bo za wcześnie przyszedłeś 

 

na pamięć cię znam 

myślom potępionym polegnę 

zbyt wcześnie przyszedłeś 

a może zbyt późno 

w krainy w rozsądku odległe

 

 

Opublikowano

@Ewelina Oooooo ....

"hotel California" ... Uwielbiam.

Zapewniam Cię, że ... Daj mi przeczytac raz jeszcze ;-)

 

 

Nie. Zdecydowanie zbyt wcześnie i zbyt szybko.

Ta cała romantyczność wymaga odrobiny czasu a ON to po prostu spierniczył. Trudno.

 

Troszkę żartem a jednak troszkę serio :-)

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nosimy w sobie gotowe odpowiedzi ukryte daleko za siedmioma myślami trudno tam dotrzeć dopóki nie dotkniemy granic
    • do przyTAKujących Nie wiesz, co mówić - nie mów. Bądź twardy jak skała - nie miękki. Lepsze "nie" gdy nie chcesz; odważniejsze, wygodniejsze, swojskie. Bliższe sercu;              Bogu;              ustom. . . niż kłamstwo koralowych ust niczym harakiri podszyte strachem   Zauroczona "nie"  
    • /Środek roku 2023/ Kompilacja prozo-poetyczna _____________________________________   Matko Ojców! Rozmieściłaś sześć gwiazd; na przestrzeniach bez mojej obecności Jako siódma gram wszystkim śmiertelnikom (niedoszłą) Od pierwszej ulotności na dziurach cygara   Miłością obdarzając niejednego człowieka, (wierzę w tego) bez włosów w ubiór — włosami innymi  rozkopie dziś węże z ostatniej przestrzeni   Piosenką ascetyzmu otwierając drzwi; jako Naród, spójrzcie w drewno, żelazo i złoto Do wartości bez władzy wydobywania! Przekażcie energią detal z łagodnych serc   Wtedy wspólnym łącznikiem ochroni Ziemię — wasza Elektra! (od podań dużo starsza)   Nie w pojedynkę — lecz wszystkie zaprasza; do pojednania 'intakacją' słów w czasie, gdy będzie trzeba głowy całej populacji unieść  w myślach mównic słów, za pozwoleniem.   Jeśli serce czuje głęboki oddech po wynurzeniu; dziedzictwo energii prosto wyemancypuje, z kamieni szlachetnych wpływając na ludzkie życie Poprzez naszyjnik do szyi — hessonit i kocie oko   Złączy macierz w jeden 'OM' Symbolem kosmosu, którym zakorzeniona karmicznie Ziemia z obydwóch   W środku dualizmu, przez 'skalę Ph' wskaże lingam; jako główny motor harmonii, skrycie od Wszechświata   Ucząc dziś szacunku wiary nie zdobyczą władzy, chociaż jądro osłabione poprzez wasz majestat, czuje tylko dalszy ból, więc przywróci porządek   Jeden amalgamat ze wszystkich dziedzin tworząc zwiniętym wachlarzem dla dobra, z ogółu ludziom; tlący się ogień pokoju, niech trwa po dzień dzisiejszy   ''Wasz tajny współpracownik wciąż działa w ukryciu''  
    • @EsKalisia mimo że ostatnia to jednak i ona umiera . Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Manek dobra już wiem o "co" chodzi..Olśniło mnie.   Wracając do Romy i jej wiersza - dla mnie jest treść

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...