Przedwiośnie na poddaszu

[wkw]

Biała brzoza na wietrze zerka przez

okno na poddaszu. Śpiewem sikor

bogacone gałązki, ale i ubogie, bo

bez liści o tej porze roku, miarowo

uderzają w szklany dach, kradnąc

popołudniowej drzemki błogi czas.

 

Wspominam wtedy tamten chłodny

poranek. Pani i pan żuraw tanecznym

krokiem góra – dół rozgrzewali zmarznięte

przedwiośnie. Czułem jak pod jej pazurem

topnieje lód, a mnie wypełnia błogie

ciepło zmysłowego pas de deux.

 

Dziś na przednówku uczuć, obok białej

brzozy samotny żuraw klangorem

przywołuje nigdy niewyznaną miłość.

Słyszy go jedyny mebel na poddaszu,

łóżko w odcieniach niebieskich, dawno

zapomniało melodii i słów miłosnej pieśni.

 

[violetta]

Piękne 

[wkw]

@violetta dzięki :)