Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

potwierdzam - nie jestem z kamienia 

ani nie jestem z dębowego drewna 

czuję na sobie wasze złe spojrzenia 

cała jak żywicą się nimi oblepiam 

 

listki zasuszone to wasze języki 

szumią mi koło czułego ucha 

zacięcie, żmijowato lecz szumu ich

nie słucham i tak - nie jestem głupia 

 

choć mnie jak sztylet kłują i mierżą

udaję uparcie, że się nie martwię

lecz nie mam serca z kamienia wszakże

i wciąż utrzymuję - nie jestem z drewna 

 

myśl nieuchronna chce mnie rozerwać  

od środka ugryźć i zjadać zachłannie

w sercu głęboki panuje bezwład

złość w żyłach gorących pęcznieje nagle

 

kolebią się we mnie chwiejne uczucia

świadomość okrutnej niechcianej niedoli 

że na mnie jak tłuste muchy siadacie

i plotkujecie bezczelnie - dowoli

 

 

 

Edytowane przez Ewelina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)
Taką sentencję kiedyś znalazłam w necie:
 
"Jeżeli boisz się usłyszeć, co mówią o tobie ludzie, nigdy nie będziesz żyć tak, jak tego chcesz. Pamiętaj, że cokolwiek zrobisz, zawsze znajdzie się ktoś chętny, aby cię skrytykować albo podstawić ci nogę. Zdolny opowiedzieć zmyśloną historię, której nie jesteś bohaterem - opisując w najgorszy możliwy sposób. Zwłaszcza gdy jesteś kimś, kim on nigdy nie będzie."
~ Autor nieznany
 
 
chcesz czy nie - i tak będą mówić
tak, jak im pasuje - zgodnie z ich własną teorią
 
Edytowane przez Cor-et-anima (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czego to o mnie nie wymyślali różni zazdrośnicy. Ludzie mają fantazję. Byłem bardzo ekscentryczną osobą rzucającą się w oczy, kontrowersyjną.

Naprawdę można sobie z tym poradzić stosując maksymę z pierwszego postu.

Niektórzy pisali nawet całkiem zgrabne wierszyki humorystyczne. Złośliwe rzecz jasna. Ciekawa lektura. I dystans do samego siebie też potężna broń przeciw plotkowa.

Opublikowano

@Cor-et-anima zgadzam się z tym całkowicie. Tylko po prostu nie lubię plotkowania ani o mnie ani o innych. Zawsze mnie to zadziwiało, że ludzie nie mają czym się w życiu zajmować jak gadaniem o innych, zamiast zająć się sobą - co byłoby rozsądniejsze i dla ich życia bardziej pożyteczne :)

@Rafael Marius rozumiem i jak najbardziej jest w takim podejściu dużo racji. Tak czy owak drażnić może fakt, że ktoś zamiast zapytać zainteresowanego, snuje dziwne rozważania w oparciu o własną wyobraźnię wyłącznie ;) Mnie to drażni. Może nawet nie sama plotka ale ta przedziwna postawa ludzi. Nie znajduję dla niej zrozumienia. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że tu mogą wchodzić w grę lęki. Ludzie boją się zapytać. Zamiast tego próbują "czytać w myślach" Co zresztą jest jednym z podstawowych błędów poznawczych. Depresjogennych.

Opublikowano

Heh. Plotka jest stara jak świat. Ta tendencja u ludzi jest dość powszechna. Natomiast oszczerstwo powinno być karalne ;) Słyszałam kiedyś taki tekst: Plotka jest jak pierze rozsypane na wietrze. Spróbuj je pozbierać;) Miłego dnia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach. 
    • @infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) 
    • jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.
    • @infelia nie rozumiem wiesza, chcesz wydobyć dobre cechy, żeby się spodobały komuś. Albo chcesz tak celowo zrobić dla swojej zabawy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...