Carpe diem

[Marcin Sztelak]

Przymieramy głodem,

śnieg ma za mało kalorii,

szczypie w język.

 

Ten i tak zdrętwiały

od nadmiaru ciężkiego

powietrza.

 

Można oddychać

tylko na poziomie podłogi,

w pozycji błagalnej.

 

Dobijając czołem

wystające ponad poziom

zardzewiałe gwoździe.

 

Czyli wszystko w porządku,

dzień bez niespodzianek.

A noc pełna dźwięków.

 

Zwyczajnie – skrzypienie desek

i gra marsz żałobny. Oby tylko

w kiszkach.

 

Na całe szczęście jutro

będzie, niekoniecznie

lepiej.