Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

  FC Barcelona prowadzi w lidze, gra w pucharze króla, ale nie wyszło jej w Lidze Mistrzów i Europy. Robert Lewandowski grał poprawnie, ale nie błyszczał, a w naszych mediach powodowało to jęk zawodu i pytanie po co nowemu pracodawcy był nasz Robert.

  Aby to zrozumieć, trzeba wiedzieć, czym jest FC Barcelona, jaką rolę pełni w Katalonii i jaki jest główny cel. Klub ten, zwany Dumą Katalonii jest uosobieniem narodowej tożsamości Katalończyków, z których wielu marzy o niepodległości, a Hiszpanię traktuje jak okupantów. Ma to niemały związek z wojną domową, w której Katalonia opowiedziała sie po stronie lewicowego rządu, podobnie zresztą jak Kraj Basków. Po zwycięstwie generała Franco, wielu Katalończyków (i Basków) wyjechało na emigrację, a znaczną część tych, którzy zostali, poddano prześladowaniom. Już mówienie na ulicy po katalońsku, czy baskijsku narażało na zaliczenie do grona podejrzanych i zapudłowanie na (w najlepszym razie) 48 godzin. Po zmianie władzy i systemu, oba regiony mają wprawdzie autonomię, ale uważana jest, przez wielu, za etap przejściowy na drodze do pełnej niepodległości.

  Wracając do piłki, najważniejszym celem FC Barcelona jest wywalczenie mistrzostwa Hiszpanii, a zwłaszcza pozostawienie za sobą Realu Madryt, będącego symbolem dominacji państwa hiszpańskiego nad Katalonią i Krajem Basków. Występy w Lidze Mistrzów są też ważne, ambicjonalnie i finansowo, ale nie aż tak ważne jak rywalizacja z Realem, ze swoim politycznym kontekstem. Będąc na meczu między Athletic Bilbao i Realem Madryt (1-0), sam widziałem, jak na trybunach pojawił się olbrzymi napis: fuera ocupantes, czyli won okupanci.

  Robert Lewandowski został sprowadzony głównie w tym celu, a pamiętane mu są 4 bramki, które strzelił Realowi w pamiętnym meczu z Borussią Dortmund. Jeśli grając w FC Barcelona, Robert strzeli  Realowi hattricka, będzie mógł do końca życia jeść i pić za darmo w całej Katalonii.  

  Oczywiście poprawność polityczna nie pozwala na napisanie tego w mediach, ale to wiedzą wszyscy, którzy w Barcelonie czy Bilbao mieszkają, bądź mieszkali, jak autor niniejszego.  

 

Edytowane przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K
Opublikowano

 

"Dziennikarze" muszą o czymś pisać, bo tego się od nich wymaga i za to im się płaci. Robert to nośny temat, więc w mediach wałkuje się wszelkie tematy z nim związane. 

Barca Barcą, ale mnie bardziej fascynuje wspomniany przez Ciebie Athletic, w którym grają tylko Baskowie, a mimo to zespół radzi sobie bardzo dobrze w silnej lidze hiszpańskiej. To tak, jakby np. w Legii grali tylko zawodnicy z woj. mazowieckiego. To ewenement w światowym futbolu.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda, a trenerem jest teraz Ernesto Valverde, który w opisywanym meczu strzelił Realowi bramkę na 1-0. Przedtem był trenerem Barcelony, ale nigdy nie będzie trenerem Realu. Mieszkałem i pracowałem w Bilbao i na te tematy rozmawiałem wiele razy z localsami.  Tacy bardziej "narodowi" Baskowie, to jak gra reprezentacja Hiszpanii, to raczej kibicują jej przeciwnikowi. Piłkarze Athleticu grają w reprezentacji, ale tylko ci bardziej pragmatyczni i to raczej z obowiązku. Pozdrawiam. 

Edytowane przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)
  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold GorzkowskiNapisałeś:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Świetnie, że to robisz! Twoja rodzina odegrała znaczącą rolę w kształtowaniu historii naszego, dlatego tym bardziej jest to niesamowicie potrzebne i ciekawe. Każda rodzina powinna w jakiś sposób upamietniać swoją historią, ja również się staram to robić. Pozdrawiam.
    • @Migrena kilka wierszy- a łączy je Twoje ja. niezgoda na rutynę
    • @Berenika97 sama słodycz
    • Dla Alicji Wysockiej......za natchnienie. I. PUŁAPKA DNIA         Wpadłem w dzień jak w paszczę kota z plastikowymi zębami.         Zegary drapią kręgosłup – nie pazurami, lecz wspomnieniami,         wyrastającymi na brokatowych pętlach reklam.         Śnią mi się twarze zrobione z makulatury i waty cukrowej na patyku,         na których nawet motyle zostawiają poezję w postaci śladu nóżek.         Miasto – święty klocek LEGO z wyciśniętym śladem boga –         tonie w moich płucach jak topielec w betonie.         Duszę się możliwościami –  są jak stado koni bez nóg, galopujące w          miejscu, a kurz z ich kopyt osadza się na                         źrenicach. II. CYFROWA CISZA         Nikt nie patrzy w oczy – patrzą w kody,         kody patrzą w nicość,         nicość zwraca paragony.         Mam w głowie ptaki z białka i smutku –         lecą wstecz i giną, uderzając w betonowe szkielety szklanych domów.         Z betonu wyrósł kwiat,         ale z kwiatka wyszło dziecko z głośnikiem w gardle,          które mówi cudzym głosem – głośno, ale nie do nikogo.         Nie ma już zielonej  trawy, na której siadali poeci –         tylko język asfaltu, który mówi:         „Zamknij oczy. Zostań klientem.”         I bankomat za rogiem. III. CIAŁO MASZYNY         Co noc płoną sny –         ale ogień śmieje się szeptem powiadomień.         Ciała – pakunki mięsa z kodem kreskowym w pępku.         Serca – kserokopiarki szeptów, biją na czarno-biało.         Raz słyszałem duszę –         wyła jak wilk zamknięty w pendrivie.         Szkło pęka, ale nic się nie kończy –         bo tu nawet śmierć ma interfejs użytkownika. IV. WYKREŚLONE „JA”         Nie ma dróg – są tylko ślady po błędach systemowych.         Ruch to błędnik świata, który się zaciął         i puszcza w kółko to samo intro.         Myślę, że istnieję tylko jako resztka RAM-u         w boskim laptopie,         a moje imię to hasło zapomniane przez anioła.         Życie?         Rytuał szczura w mikrofali – jego taniec lajków,         jego modlitwa w formie captcha.         A moje „ja” –         pępowina do nikąd, owinięta w folię bąbelkową         i wysłana do nieistniejącej strefy komfortu.         Do folderu o nazwie home, ukrytego na pulpicie betonu.         Gdzie dzieci krzyczą jeszcze: tata".    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...