zabiera ziemia

[Jacek_Suchowicz]

dedykuję Werbenie

 

Wszystko w kancik odprasowane

i prawie każdy jest na baczność.

Wokół tłum ludzi dobrze znanych,

a oczy pełne łzawych zasłon.

 

Padają słowa o przemijaniu.

O wieko tłuką grudki ziemi.

Ja wraz rodziną tuż nad wami

choć nie widzicie - istniejemy.

 

Wszystko, co ziemskie zabiera ziemia;

solidny trzos i ból z chorobą.

Żałosny płacz już nic nie zmienia,

ta rozpacz jest nad samym sobą.

 

Kokon z materii w proch przechodzi,

w swych uszach słyszysz moje kocham.

Jeszcze bezradnie wzrokiem wodzisz

niedzielę daruj - będzie słota.

 

Gdy tylko wspomnisz, już przybywam.

Czasem odwiedzę nawet we śnie.

Wiem, że nie wierzysz, ale powiem:

kiedyś mnie ujrzysz - krzykniesz jesteś!

 

 

Edytowane 18 Sierpnia 2023 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak właśnie będzie niezależnie od tego, czy ktoś wierzy, czy nie.

[Jacek_Suchowicz]

Dzięki wszystkim za serducha 

@Rafael Marius dla niewierzących miłe zaskoczenie:) ale czy dalej będzie równie miło tego nikt nie wie

Pozdrawiam

[Kwiatuszek]

@Jacek_Suchowicz Smutny, ale piękny wiersz. Pozdrawiam!

[Bożena Tatara - Paszko]

@Jacek_Suchowicz Dawno u Ciebie nie byłam ale nie zawiodłam się. Jak zwykle jesteś w formie :)

Pozdrawiam ciepło :)

[Nata_Kruk]

Jacku... ziemia zabiera, ale umie także dawać, wystarczy umieć to docenić.

Wiersz z tych, które lubię.

Pozdrawiam.

[Jacek_Suchowicz]

tak ziemia nas żywi, ale gdy odchodzimy, wszystko co materialne jej zostawiamy. I chociaż przekazujemy potomnym to i tak w konsekwemcji trafia to wszystko do ziemi, która rozkłada materię na związki proste i trwa obieg zamknięty w przyrodzie

Pozdrawiam