ⱲąեթƖíաɑ ՏҽƖҽƙեყաղօść ƘɑɾմzҽƖí

[Dekaos Dondi]

 

wyśniłeś życie w tym śmierciopaku

szybują wszyscy w kółko na przemian

koła zębate szarpią wciąż przyszłość

dla jednych niebo dla drugich ziemia

  

chichoty losu co mogą wszystko

one tu rządzą wesołą mantrą

z głośników słychać muzykę skoczną

jednym ciasteczko lub ciernie w gardło

  

chmury rozkładu nad karuzelą

wyrzuca wielu jak szmaty w błoto

pełzają wolno pragnąc oddechu

lub łażą w kółko nie wiedząc po co

  

nie ważny geniusz czy jest idiotą

lecą niewinni zarazy nowe

jedno ich łączy nieodwołalnie

rzecz to banalna owszem game over

   

tam siny język nie chce się schować

gdyż wypowiedział już wszystkie słowa

gościu zaplątał gardziołko w łańcuch

ten go udusił więc cuchnie w tańcu

  

starsi młodzieńcy i dzieci małe

żywią nadzieję chcą jeszcze szaleć

ona żarłoczna wysysa człeka

na domiar złego dupę przypieka

 

klauny trzymają płomienie w rękach

by smażyć flaki bajzel zapętlać

przez okulary przyszłości szarej

widzą tabuny trupów tam całe

  

wirują w tańcu plamy pośmiertne

spadają skrawki ciał choć nie chętnie

od środka siła rozkładu rozrzuca

ze rusztowań człeczych zlatuje mięsko

szkielety z zimna kostkami trzęsą

  

na twardych siodłach dźwięczą miednice

piszczele czaszki przebrzmiałe życie

kiedyś na pewno wcale na trochę

ruch tu ustanie sklejony prochem

  

*

gdzieś tam podobno jest karuzela

człek z niej nie spadnie choć dech zapiera

a z dala w kącie jęczy uroczo

śmierć się przecięła swą własną kosą

 

*

są też klauny w ciemnym dole

uśmiechy martwe leżą obok

odklejone