Qasi wiersz

[Marcin Sztelak]

 

Robiąc wulgarne skręty

ze stron tomów poezji celebruję

bezsłoneczne popołudnie.

Recytacja z twarzą w garnku,

gdzie na dnie resztki kaszy

na skwarkach.

 

Kiedy już lśni, wylizany do czysta

błoga sytość wenę usypia.

W barłogu, z cegłą pod główką,

po czubek nosa przykryta.

 

Zszarganą szmatą do zapychania

szpar pod drzwiami i w rzeczywistości.

Zastanej jak stawy po długotrwałym

siedzeniu nad pustym kubkiem.

 

Ten pamięta lepsze czasy, ale to bajka

do straszenia grzecznych dzieci,

o niepokojących oczach starców.

 

Niech im się przyśnią koszmary,

ze szczególnym uwzględnieniem

życia.

 

Następna kartka skręca się w palcach.

[Dared]

@Marcin SztelakKońcówka fajna, tyle że dotarłeś do niej bardzo wydeptaną drogą