Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wciąż ją mam, tą wspaniałą,
Tą boską w swej istocie
Cząstkę Ciebie, nieskazitelną...
Taką wymarzoną i moją
Skrytą głęboko w sercu
Zamkniętą wraz z uczuciem
W zakamarkach mej duszy
Spowitej bólem, smutkiem
Tamtej rozłąki oraz pustki...
Rozpaczliwej walki 
Poszukiwań twego wzroku
Naszych miejsc, twoich zdjęć 
Wiary, że pamiętasz, że chcesz
Ponownie spojrzeć w otchłań
Tych oczu przeszklonych...
I ich zimnych łez
Topiąc ciepłym dotykiem
Anielskim szeptem 
Zamarzniętą w żyłach krew
Krusząc skałę skrywającą 
Nieskończoną namiętność,
Pasję kochania, miłości zew
Trwając... a nie raniąc
Jak ostry chrystusowy cierń 
Delikatnych niczym jedwab
Percepcji romantycznych
Utajonych życzeń Freuda
Z seksualnych marzeń sennych
Ukrytych w mroku podświadomości 
Otchłani umysłu najskrytszych
Tych pięknych nieskrępowanych 
Więzami wstydu instynktów
Przyciągających się magnesów
O przeciwnych biegunach 
Cząstek materii stałych 
Unoszących się w kosmosie
Które wpadając w czarną dziurę
Krążą miliony lat świetlnych
Aby znów...w końcu
Móc odnaleźć się na nowo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Iza-bella W takim razie Tobie też życzę zdrowia. Choroba, która często wyłącza człowieka z życiowej aktywności, czyni nas bardziej uważnymi. Bo żeby tworzyć nawet, jak to określiłaś, pisadełka, trzeba się jednak zatrzymać, a nie mijać świat z prędkością odrzutowca. Zajrzałam sobie do innych Twoich wierszy w profilu i tak sobie pomyślałam, że Twoje pisanie trafiłoby z pewnością do dzieci. I zastanawiałam się, dlaczego, aż doszłam do wniosku, że podobnie jak u nich, jest w Twoich utworach entuzjazm obcowania z tym, co nas otacza. Dzieci to dopiero odkrywają (po raz pierwszy, i jest w tym urok nowości), a później wraca się do ponownego odkrywania zazwyczaj wtedy, gdy okoliczności każą przyhamować, 'zwolnić' w biegu. Chciałabyś jakoś rozwijać się w dziedzinie pisania?
    • @tie-break dziękuję za komentarz .
    • Fajnie napisane i życiowo. Duża część facetów jest dla was transparentna. W druga stronę też to niestety działa. Wygoogluj piosenkę Mr Cellophane z musicalu Chicago. To o tym.  Pozdrawiam
    • @Simon Tracy Najbardziej z całego wiersza spodobał mi się grabarz. Właściwie to Grabarz, wielką literą, zwłaszcza że w końcowych częściach urasta niemalże do rangi mistrza ceremonii, ważnej postaci (w literaturze), przez której ręce musi przejść rozwiązanie akcji. Taki bohater istnieje po to, żeby spiąć wątki w sensowne zakończenie. Grabarza wymyśliłeś, jak przypuszczam, żeby połączyć miłość i śmierć - które lubią iść w parze w Sztuce, a przy okazji... tworzysz wyśmienity, groteskowo-wisielczy klimacik. Kompozycyjnie też jest to fajnie pomyślane.
    • @Berenika97 smutna opowieść i bardzo prawdziwa. po drugiej stronie szyby, matrycy jest człowiek, z uczuciami myślami. Jest. Niepełnosprawność nie oznacza że Człowiek ten jest gorszy, inny- ale często tak się robi, uważa. Inny- taki sam.   Poruszające Berenika
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...