Zupa noworoczna

[Marcin Sztelak]

Z resztek skrzętnie zbieranych

od dnia pierwszego.

Niezła wyżerka i szaleństwo karnawału, 

chociaż poparzone gardła nie bardzo

nadają się do śpiewu, z tańcy też nici,

drewniane nogi, prawie pirackie.

 

Tylko nie ma komu zaintonować

heja - ho i tak dalej.

Butelka rumu skrzy się w słońcu,

próżna jak kieszenie.

Czekamy więc na sponsoring

albo transport w lata tłuste.

 

Te podobno następują ósme,

ale to niepewne tak jak wszystkie

przepowiednie. Nawet dotyczące pogody

w przewidywalnym czasookresie.

 

Tymczasowo pałaszujemy zupę, że wspólnego

garnka. Pozbawieni smaku i przypraw

nie narzekamy, poczytując za dobrą wróżbę

w miarę całą łyżkę.