Ballada z piekła rodem...

[Marek Hipnotyzer]

umrę
więc lepiej trumnę mi dajcie drewnianą
zbitą pożądnie
błyszczącą - tak wypolerowaną
by przejrzeć się w niej mógł
sam Pan Bóg
lub raczej sam Pan Stolarz jak zwać Go
inaczej możesz - jeśliś dumny
bo on jest Tym
co ostatni do trumny
wbija gwóźdź i dłonie twe przebija
codziennymi
gwożdziami wątpienia
i męczy dręczy zmienia
wyrzutami sumienia

gdy kres mego istnienia
zbliżać się zacznie z wolna
wtem wskoczę do strumienia
gdzie strumyk płynie z wolna
stokrotka rosła polna
a nad nią szumiał gaj zielony gaj

w tym gaju tak ponuro
że aż przeraża mnie
chwyciłam więc za pióro
bo mnie samotnej źle
chwyciłam więc za pióro
bo mnie samotnej źle

spotkałam Wergiliusza
co wrócił właśnie z Chin
on wzrusza się i zmusza
bym w Piekło poszła z Nim
on wzrusza się i zmusza (mnie)
bym w-piekło-poszła-z Nim
właśnie z Nim!

na bramie zaś piekielnej
ktoś machnął Grafitti
"przeze mnie droga wiedzie
gdzie nie ma nadziei,,,
przeze-mnie-droga-wiedzie
gdzie-nie-ma-na-dzie-i