"Mrok"

[maka96]

Dość już na przemian tych upadków i uniesień,znowu wiosenne chmury zwiastują czarną jesień.
Mieszanka zapewnień i zaprzeczeń z dodatkiem żalu,król wlasnego zycia i ostatniego balu.
Mówili z uczuciami pomału,najpierw poznaj siebie,bo nie dostrzeżesz znaków na czarnym niebie.
Zrani Cie ciemność,samotność zgniecie,same zamiecie i wichry a zostaniesz w nich Ty.
Pozornie bez winy,lecz powiedz skąd się wzięły skutki bez przyczyny.
No chodź się zabawimy słyszę krzyk sumienia,i nic się nie zmienia,znów oszukam sam siebie,że to wszystko bez znaczenia.
Czuje nie wyjdę z cienia jak nie runie to drzewo,pamietaj nie idz w prawo,jak serce krzyczy w lewo.
Na zapętlonym torze toczę za szczęściem pościg,mówili dorośnij lecz nic nie wyrośnie z podlości skąpanej w blasku nicości.
Zagubiona dusza w mroku,tylko ciemnosc przy boku,przyszedł czas pokuty,swoje musisz oddać,nie ma dróg na skróty. Możesz robić duże kroki a iść w złym kierunku,światło Cie nakieruje,w nim szukaj ratunku.
Wyciągaj wnioski nim żal zje Cie do kości,nigdy nie dostrzeglbyś światła nie będąc w ciemności.
Gniew zostaw za sobą,szukaj miłości,ona wraz ze światłem da świadectwo swej wielkości.

M.

[ais]

Borze, ile Mroku!

Nic dziwnego, że mam mroczki przed oczami

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Michał78]

@maka96 Dobry tekst, pod kilkoma wersami mógłbym się podpisać.

Pozdrawiam.

[maka96]

@ais Niebardzo rozumiem,czy jest to opinia? Jeżeli tak,to prosiłbym o wyjaśnienie czy jest pozytywna czy negatywna,pozdrawiam