Cierpień

[error_erros]

Chytrze mi posłał armatnie mięso
Byłych miesięcy złośliwy sierpień.
Intrygant - wiedział, że wciąż nie cierpię,
Kiedy mi w skwarze do września tęskno.

Że tak ciepłego deszczu nie zbieram
W kołnierz - i but mój tak nikłe błoto
Wydrwi - ja skórę chłodnym wyrokom
Poddam - lecz jeszcze nie dziś. Nie teraz.

Muszą zielone zerwać się stryczki,

A gdy pośmiertne odprawią gusła,
Rad będę ledwie na nogach ustać,
Pomiędzy swoich idąc - do liści.

 

 

[Marek.zak1]

Super tytuł, może bardziej by pasował w lecie, ale szkoda czasu czekać. Tęsknię za ciepłem, a do liści nie wybieram się, chociaż za nimi tęsknię.

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Druga strofa to bezpośredni dalszy ciąg pierwszej. Może faktycznie lepiej było zatem pierwszą zakończyć przecinkiem.

Ci "swoi", w momencie ujętym w wierszu, akurat spadają na ziemię, żeby tam zgnić - typowy romantyzm w moim wydaniu ;]

Zdumiewa mnie, że ktoś poza mną widzi w ostatniej strofie przytulność, ale to jak najbardziej pozytywne zdumienie.

Bardzo dziękuję!

No cóż, wiersz powstał właśnie u schyłku lata. Tytuł był pierwszy i "spowodował" wiersz. Parę miesięcy temu internet biegało zdjęcie kalendarza, z którego kartki wyrywane były w taki sposób, że ich skrawki, które nie zostały wyrwane do końca, nałożone na siebie, układały się w "cierpień". No przecież wobec takiego hasła nie mogłem przejść obojętnie. Nie ja! ;P

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 28 Grudnia 2022 przez error_erros (wyświetl historię edycji)

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

z wdziękiem napisane, zwłaszcza te stryczki mnie ujęły, czytam poezję dla metafor i błyskotliwości i u Ciebie zawsze to znajdę, pozdrawiam :)

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Ja również jestem zadowolony z tej stryczkowej metafory. Choć może nie jest jakoś specjalnie oryginalna, jeśli spojrzeć na ogół metaforyki, z jakiej korzystam... :P

[GrumpyElf]

@error_erros Aż kusi wyobraźnię, żeby stworzyć nowe nazwy miesięcy. Piękny tytuł, bardzo zdziwiłabym się gdybyś nie chciał wykorzystać. Najbardziej podoba mi się ostatni wers; nieważne zgniłe liście czy coś innego, ale iść pomiędzy swoich brzmi jak piękny finał. 

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie mogę się nadziwić, ile pozytywnych odczuć budzi końcówka tego wiersza, mimo że dotyczy upadku, może nawet ostatecznego. Nie, żeby mnie to nie cieszyło ;D