Neuronalna egzaltacja

[Miriam]

Neuralgiczny wstrząs opiewa pierś i skronie,

Pojemnik wypełnia się kwasem,

Łaknie tkanki do rozpuszczenia,

Przechodzień gra na basie,

Unosi skromnie długie palce,

I wpycha je w gładki otwór różanej otchłani,

Rusza ostrożnie, ze smakiem,

Opadam na kolana, podpieram się, unoszę ramię

Zemdlone ciało, blade sploty neuronalne 

Odchodzę

Siebie zostawiam za pasem. 

[kwintesencja]

@Miriam u mnie konkuruje ze sobą parę interpretacji: egzaltacja rozkoszą umierania, muzyki, czy namiętności? 

[Miriam]

@kwintesencja Myślę, że mnogość interpretacji jest wskazana.

[kwintesencja]

@Miriam a widzisz, ja też zawsze wychodzę z założenia, że gdy „oddaje” tekst w czyjeś ręce, to on już może zrobić z nim cokolwiek chce :) i to jest piękne w poezji

[Miriam]

@kwintesencja Zdecydowanie się zgadzam