litania neolityczna

[mars]

   oto ja, car płytkiego komentarza

   apostata jedynej prawdy o suchej nitce

   intelektualny wieprz z korytem do popisu

   zmiłuję się nad wami

 

   oto ja, stały bywalec barów mlecznych

   który na pytanie menela „czy będzie pan

   jeszcze jadł” odpowiadam - bierzcie i jedzcie

 

   oto ja, wielki mistrz na budowie

   regularnie gwałcący worki z cementem

   mam w sobie coś, gdy przekraczam

   plan niedzielnego czynu – zmiłuję się nad wami

 

   oto ja, madonna monopolowego społem

   bogu ducha winna kurewka, której serce pęka

   na siedem połówek na widok małego kotka

   zmiłuję się nad wami

 

   oto ja, domorosły astronom

   wpływający na suchego przestwór oceanu

   z meduzą na talerzu i lornetą w "jubileuszowej"

   zmiłuję się nad wami

 

   oto ja, syn cieśli z ziemi miodem płynącej

   tej ziemi, a może syn kamieniarza, zecera na zasiłku

   nie daruję wam tego

 

   oto ja, rysunek naskalny, wtopiony w opokę

   projektant wykałaczki i kroju rachitycznej czcionki

   bez wyrazu czekający z drżeniem na noc

[goździk]

@mars Nieadekwatny odzew względem powyższego wiersza. Chyba wszystkim umknął :D

[Somalija]

@mars Dawno nie czytałam takiego krwistego wiersza... Gratuluję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.