Ja na razie w opuszczonym domu śpię

[Piotr Olewiński]

Na materacu leżę obezwładniony strachem.
Wciąż jestem dręczony, niczym złym snem.

Sufit drewniany wciąż jęczy, zabijany,
Deski jego zmurszałe, w szyderczym szale.

Stary żyrandol buja się zgaszony,
Na nim świec wypalonych kawałki.

W oknach witraże powybijane
Zasłony drżą poobdzierane.

Czasem okiennica uderzy w futryny,
Czasem podłoga zapiszczy, gwałcona.

Wszędzie wilgoć wspina się po ścianach.

Nie mogę już ruszyć się,
To jakaś dusza krzyczy opętana.