Elegia o... [Matce Polce]

[tetu]

Odebrali ci mateczko, słowa, co były jak dzwon, 
podeptali wątłe ciało, ciężką kolbą dali w skroń,
rozebrali aż trzy razy, raniąc po kryjomu,
a ty słaba i zgwałcona, nie wołałaś — pomóż.

 

Odebrali ci mateczko, godność, cześć i pamięć,
obolała wstałaś z kolan, niosąc piekła znamię.
Odrodziłaś się w ciemności, odkarmiłaś ludzką krwią,
wyruszyłaś naprzód, silna, mimo wielu mąk. 

 

I stanęłaś prosto matuś, twarzą z nimi w twarz,
i odważnie wypleniłaś, wszystkie z obcych nazw.
Nim odeszli, jeszcze ciało plugawili słowem.
Czy to była niemoc, matuś, czy bluźniercza spowiedź?

 

 

 

Parafraza utworu K.K. Baczyńskiego (Elegia o chłopcu polskim)

 

[Rolek]

@tetu Dzisiaj dobry dzień na takie tematy. Ładnie napisane.

Pozdrawiam

[tetu]

Dziękuję Rolek za czytanie i odpozdrawiam. Miłego dnia. 

[iwonaroma]

Super

[beta_b]

Ojczyzna mateczka, ładnie tetu napisałaś. bb

[GrumpyElf]

@tetu Tak mogę czytać o Ojczyźnie. Pozdrawiam, Tetu. 

[goździk]

@tetu Właściwie nie musiałaś pisać, czego to parafraza :D Imponujące, u Baczyńskiego to matka zwracała się do syna, tu postawiłaś na inwersję podmiotu - i choć zrobiłaś to bardzo dobrze, to żałuję, że sam Baczyński nie wpadł, by taką wersję napisać choćby i w oddzielnym wierszu. Wydaje mi się, że potrzebujemy styczności również z "kobiecym" aspektem wojny. 

[tetu]

Bardzo wszystkim dziękuję za słowo pod wierszem i docenienie utworu. Pozdrawiam.