Życie biale, życia czarny cień

[Dawid Rzeszutek]

Myśl jak dym ulatuje kominem

Zagadkę tworząc nieboskłonom

Bo ktos za mnie wybrał dolinę

Która drogą wiedzie mnie słoną

 

A kazde wszak tu brzmienie tonu

Magiczne i dające do myślenia

Powoduje szereg okazji zapłonu

Materi w nas wiecznego cienia

 

Poszarpany cień płonąc spowiada

Stare drogi swoje po bialej ścianie

Na oskarżenie Boże odpowiada

- Zlituj się i zbaw o wieczny panie

 

A oddam serce by urosła tobie róża

Gdy flaki zjedza robaki matki ziemi 

Bo charakter ostatnia zbiła burza

A spowiednicy nasi sa całkiem niemi

 

Jedynie ostatni pochód korowodu

Zamknę w sejfie gleboko w duszy

Obraz i dźwięk wolno do przodu

Proprowadzi wrażenia i też poruszy

 

A finalnie ludzkość to tylko błysk

Marna sekunda w istnieniu świata

Sekunda lotu przez czas jak pocisk

Wystrzelony przez sadystę - kata

 

Zamkniesz oczy na biały żywot dni

Otwarty na wieczności czarną woń

Módl sie czlowieku a raj sie przyśni

A udasz sie w święta i miłosną toń

 

autor: Dawid Rzeszutek, Marionel Moriel.