symbioza

[Gerber]

 

 

ten dom ma wiele historii

kilka pokoleń życia

zapisanych głęboko w ścianach

 

w pokojach czasem słychać

głosy w tonacji lekkiego szaleństwa

 

Agnieszka jesienią często odkrywa przeszłość

kiedy z szuflady wyciąga pierścionek babci

widzi jej twarz pełną spokojnego słońca

przypomina kiedy ostatnio ją widziała

i ciężko wzdycha

 

w kuchni pojawia się mama

smaży placki ziemniaczane

ich zapach łagodził ciężki klimat

tworzący się między nimi

wskutek skrajnych poglądów

dotyczących bycia

 

zazwyczaj w środy

słychać krzyk ojca goll

i cichy odgłos napełnianego kieliszka

 

po policzku spływa łza

szybko znikając gdzieś w ciszy

jak urwane zdanie

zastygłe w niewypowiedzeniu

 

Agnieszka cierpi

na syndrom dorosłego dziecka

czasem ogarnia ją lęk

dom w nią coraz bardziej wrasta

słyszy głosy których nie zna

mówią Agnieszka Agnieszka

wariatka z ciebie

 

szuka okien

otwiera się na świat

łapie drugi oddech

i pisze pisze pisze…

Edytowane 28 Października 2022 przez Gerber (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wyczuwam cierpienie z powodu tej "symbiozy" i potrzebę uwolnienia się z niej...

Wolność nie wyklucza bliskości i umożliwa miłość. Nastrojowy, inspirujący uczucia i myśli wiersz. Pozdrawiam :)

[Gerber]

@duszka Dzięki za komentarz.

@anima_corpus Dzięki za komentarz.

[Tectosmith]

Smutne, niestety prawdziwe. Pozdrawiam.

[Gerber]

@Phuruchiko dzięki za odwiedziny.