Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dotyk

Hektyczna

Przez Hektyczna
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Hektyczna

Hektyczna

Opublikowano
Opublikowano


I tylko szmery stukania,
Dochodzą z wnętrza rozgrzanego ciała.
Niczym robot zaprogramowany,
Zmieniam tryb na zakochany.
Zapominam o nożu ,
Który miałam wbity w plecy.
Zapominam o drzazgach,
Co Serce mi kuły.
Pozapominałam  tak wiele rzeczy.

Nie  chciałam jego dotyku ,ani czułość
Lecz  nie rozumiał tych słów prostych.
Chciał jedynie swoje potrzeby spełnić,
Pomijając fakt , że stan jest nietrzeźwy.
tylko czułam te nie chciane ręce,
Te ciepło co się spodnich wydobywa ,
Mając wrażenie że sam diabeł je trzyma.

4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Angelika2929
      Kicz

      Przez Angelika2929 · Opublikowano

      @Duch7millenium Masz absolutnie rację – Twoja interpretacja idzie dużo głębiej i w pełni zmienia perspektywę. W kontekście kiczu, to rzeczywiście nie tylko estetyka, ale także cały system wartości, który kształtuje nasze społeczeństwa, jest przedmiotem drwiny. Kicz w tym przypadku to bardziej niż forma, to wyraz pewnej degradacji, w której życie staje się płaskie, pozbawione głębszego sensu i emocji, a człowiek zatraca zdolność do autentycznego przeżywania. To mocna krytyka społeczeństwa, które zdaje się podążać za powierzchownymi wartościami, a zapomina o czymś głębszym – o sensie istnienia i o tym, co naprawdę ma znaczenie. Życie staje się wtedy rodzajem mechanizmu, w którym jednostka traci swoją indywidualność, stając się częścią anonimowego tłumu, zdeterminowanego przez konformizm i puste ambicje. Przedstawienie tego w postaci poety, który – zamiast szukać sensu w życiu – poddaje się rezygnacji, to naprawdę głęboka metafora naszej współczesności. Każdy krok w stronę zwierzęcego zaspokajania fizjologicznych potrzeb, bez odnalezienia spełnienia, może rzeczywiście stanowić ukryte odniesienie do współczesnego człowieka, który w pogoni za czymś, co zewnętrzne, zatraca siebie. Twoja analiza wyostrza tę refleksję, pokazując nie tylko pustkę egzystencji, ale i mechanizm jej kształtowania w społeczeństwie. Dziękuję za podzielenie się tak głębokim spojrzeniem na temat.
    • Łukasz Jasiński
      Testament

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Domysły Monika   Teraz? Wannę, a tam patelnię i talerzyk - niedawno zjadłem kolację i drażni mnie to - jestem pedantem, idę pozmywać, wybaczy Monika moje chwilowe zniknięcie?   Łukasz Jasiński 
    • Rafael Marius
      Koło czasu się toczy

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Też napisałem o kole czasu. Może jutro wrzucę na forum. Pora odpowiednia.
    • Angelika2929
      Cisza po Miłości

      Przez Angelika2929 · Opublikowano

      @Rafael Marius To prawda, że świat i społeczeństwa są tak skonstruowane, że każdy człowiek może być zastąpiony w sensie funkcjonalnym – w pracy, w obowiązkach, w projektach. Jednak w wymiarze emocjonalnym i relacyjnym każdy z nas jest wyjątkowy. Nasze doświadczenia, uczucia, relacje z innymi i sposób, w jaki wpływamy na świat, są niepowtarzalne. Można więc powiedzieć, że choć nikt nie jest niezastąpiony w kontekście roli, to każdy jest niezastąpiony w kontekście swojej indywidualnej obecności i tego, co wnosi do życia innych ludzi. Co o tym myślisz? @Łukasz Jasiński Cieszę się, że wiersz wywarł na Tobie większe wrażenie. Czasami to właśnie emocjonalny ładunek sprawia, że słowa nabierają głębszego sensu i zostają w naszej pamięci na dłużej. Piękno literatury często tkwi w jej zdolności dotykania naszych uczuć, a nie tylko przekazywania faktów. Co Cię najbardziej poruszyło w tym wierszu? @Marek.zak1 Smutek często ma głębsze korzenie niż tylko to, co widzimy na powierzchni. Może wynikać z utraty, tęsknoty, rozczarowań, a także z samotności czy poczucia braku sensu. Czasami jest to skumulowane w nas przez lata doświadczeń, trudne decyzje lub niewypowiedziane emocje. Niezależnie od tego, co jest tego źródłem, smutek ma zdolność kształtowania naszej wrażliwości, a nawet może stać się początkiem refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ważne. A może to po prostu potrzeba, by na chwilę zatrzymać się i spojrzeć w głąb siebie? Pozdrawiam serdecznie!
    • Rafael Marius
      Cisza po Miłości

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @Angelika2929 Nie ma ludzi niezastąpionych.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...