Ocean żalu rzeka łez

[Waldemar_Talar_Talar]

Samotność smutek  

ta sama twarz

oraz krew

 

Samotność smutek

ocean żalu

rzeka łez

 

Samotność smutek

studnia bez dna

trudne drzwi

 

Samotność smutek

tuż  obok  nich

nadzieja śpi

 

Samotność smutek

krajobraz bitwy

która trwa

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ta wypowiedź mnie zastanowiła... Rzeczywiście, nie jest to stan wyciszenia i odprężenia, lecz wbrew pozorom - stan dręczącego, wyczerpującego wewnętrznego niepokoju, któremu staramy się wciąż przeciwdziałać... Ciekawe, Waldemarze. Pozdrawiam! :)

[Gość]

@Waldemar_Talar_Talar nie pasuje mi ten wiersz do Twojej psyche..

chyba,, że współodczuwanie

integracja z cierpiącym

[Waldemar_Talar_Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - cieszy mnie twoje czytanie za które ślę uśmiech i podziękowanie -

                                                                       Pozdr.serdecznie.

Witam -  to drugie prawdą  - dziękuje za czytanie - 

                                                                                               Pozdr.

@Phuruchiko - @Rafael Marius - @Łukasz Jasiński -  dziękuje serdecznie.

[dgghj]

@Waldemar_Talar_Talar

Samotność, której nigdy nie zaznałem, a kojarzy mi się raczej pozytywnie; ciekawe skąd to słowo, jak markotny, od markotać – samotać? Szamotać... Przestać się szamotać, a zostaje samość zamiast samotności, toż-samość...

Sam – z wikipedii znaczenie pierwsze "bez nikogo/niczego, będący jedyny" (!!)

Ocean żalu, rzeka łez – znakomite.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Waldemar_Talar_Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj -  dziękuje za czytanie i ciekawy komentarz - 

                                                                                       Pozdr