To nie jest tylko wiersz...

[Maciej_Jackiewicz]

 

Noc

księżyc przebija się przez chmury

gwiazdy rozpraszają ciemności

w ciszy słychać monotonne tykanie zegara

w sąsiednim dużym pokoju

 

wszystko w domu dokoła śpi

zmęczony dniem dziadek chrapie

babcia usnęła obok w pokoiku na kanapie

przy piecu skulony w kłębek kot

 

samotny poeta ten  z samej góry

zaprosił wenę i opiewa różności

już dziesiątki lat składaniem strof się para

a młoda muza zachęca do boju

 

wnuczkowi  w łóżeczku pewnie coś się śni

może uśmiechnięty księżyc w noc gwiaździstą

a może stary zegar co nieustannie od lat tyka

zanim poeta rano przepisze wiersz na czysto

 

odłożył teraz pióro i wysłużony zeszyt zamyka

tam zaczeka do jutra wiersz o śpiącym kocie

księżycu i nocy z gwiazdami

 

***

życie to nie poezja

nie zawsze pocieszy pięknymi wierszami

których słowa dyktuje serce w tęsknocie

 

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

... a jednak bez życia by jej nie było... Ale i ona potrafi życie rozbudzić. Czuję to też w Twoim wierszu :) Pozdrawiam!