Podążam drogą ciemności w stronę światła

[Giorgio Alani]

Nieskończony mrok
Otacza nas zewsząd 
A jedocześnie jest w nas samych
Niezależnie od naszej woli

 

Ślepo idziemy przez życie
Nie zważając na ból i cierpienie
Które jest nieodłącznie związane

Z naszym istnieniem

 

Wokół panuje cisza
Cisza, która mądrych skłania do refleksji
A głupich do bezsensownego trwania
W tym, co zwie się życiem

 

Pomaga nam ona zebrać myśli
A jednocześnie irytuje swą obecnością
Bo wolimy się po prostu odciąć
Od otaczającego świata 

 

Dosięga nas pustka 
Która sprowadza nas na samo dno
Gdzie dowiadujemy się o sobie prawdy
Której w inny sposób byśmy nie zrozumieli

 

Bóg obdarował nią po równo 
Biednych i bogatych
Aby każdy już na ziemi
Mógł poczuć, jak to jest być w piekle

 

I tak trwają 
Mrok, cisza i pustka
Ale najważniejsza z nich jest pustka
Bo tylko ona może nas jednocześnie Zniszczyć
I naprawić.

Edytowane 12 Października 2022 przez Giorgio Alani (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Mądrze napisane

[Giorgio Alani]

@Rafael Marius Bardzo dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam 

[Tectosmith]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To akurat nieprawda. Plus za wiersz. Filozofia jednak do mnie nie przemawia. Pozdrawiam.