Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Podążam drogą ciemności w stronę światła


Rekomendowane odpowiedzi

Nieskończony mrok
Otacza nas zewsząd 
A jedocześnie jest w nas samych
Niezależnie od naszej woli

 

Ślepo idziemy przez życie
Nie zważając na ból i cierpienie
Które jest nieodłącznie związane

Z naszym istnieniem

 

Wokół panuje cisza
Cisza, która mądrych skłania do refleksji
A głupich do bezsensownego trwania
W tym, co zwie się życiem

 

Pomaga nam ona zebrać myśli
A jednocześnie irytuje swą obecnością
Bo wolimy się po prostu odciąć
Od otaczającego świata 

 

Dosięga nas pustka 
Która sprowadza nas na samo dno
Gdzie dowiadujemy się o sobie prawdy
Której w inny sposób byśmy nie zrozumieli

 

Bóg obdarował nią po równo 
Biednych i bogatych
Aby każdy już na ziemi
Mógł poczuć, jak to jest być w piekle

 

I tak trwają 
Mrok, cisza i pustka
Ale najważniejsza z nich jest pustka
Bo tylko ona może nas jednocześnie Zniszczyć
I naprawić.

Edytowane przez Giorgio Alani (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @beta_b dobry pomysł wpuścić słońce:) teraz obecnie bajki muszą być na poziomie, na czasie, wciągać dorosłych:)
    • Zalecenie odgórne   Witku! Ileż ty maili przysłałeś do mnie z prośbą: – Rysiu, rzuć okiem na ten wiersz. I odpisywałem, a było moich opinii sporo, większość pozytywnych. Pamiętam, choćby tę: – Wiersz, na najwyższych diapazonach mojego uznania i radości – znakomity, wzruszający. Puenta bardzo zlakonizowana – dlatego mocna. Wiersz rąbnął nawet mnie, acz przywykłem do  poetyckości i wszelkiego rodzaju "liryczenia". To jeden z najlepszych twoich liryków. Gratuluję.   Teraz z perspektywy wysokości nad wysokościami, gdzie wszystko ma inne wartości, mówię:   – Piszesz dobrze, ale stać cię na lepsze. Wiem, że nie zawsze towarzyszy ci zapał twórczy, dlatego radzę: – Poczytaj trochę dobrej poezji, jak to nie poskutkuje, usiądź w parku pod tą rozłożystą lipą i pomedytuj, jeśli i to nie da efektu, spróbuj czegoś mocniejszego. Trzymaj się – Ryszard.         24-29.10.2023 Wiktor Mazurkiewicz      
    • @aff Owszem, to może być ciut męczące, nie przeczę...
    • Co się stać mogło, a się nie stało, widać stać się nie miało. Wiersz poruszający, nie powiem. Pozdrawiam P.S. Czytam:  mnie dał...ale to indywidualne podejście. 
    • @viola arvensis dziękuję :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...