bez tytułu

[Gori Ilowa]

 

Oto i my!   

przenicowani na drugą stronę 

do pustego kokonu skóry

przyczepione mięśnie plątaniną żył

z nich ścięgna kości i zwisające narządy                

nasze oczy wpatrzone

w czarną nicość  naszego wnętrza           

wodzą po nim jak zgaszone reflektory

w poszukiwaniu choćby plamki światła

                                 

Tak to my!              

którzy próbowali objąć  myślą Świat

z rozczapierzonymi rękami       

na sztywnych rozstawionych nogach

pętamy się po omacku

utensylia którymi

jesteśmy obczepieni jak wrzodami                   

kołyszą się  drgają i obijają o siebie

wydając mlaskające dźwięki

ale nasze uszy wyłapują

tylko szum z wnętrza naszej

trepanowanej czaszki.

 

Natykamy się na siebie

jak głuchoślepi  - przypadkiem

kościanymi palcami obłapiamy

bijące serca galaretowate płuca mięsiste wątroby

próbujemy się kochać

ale nasze genitalia skierowane

do wnętrza nas samych

tylko bez sensu prężą i ślinią się

a my szorujemy o siebie flakami

próbujemy zgładzić  się

i to nam wychodzi

na oślep na wzajem

wyrywamy sobie narośla narządów

w konwulsjach padamy

zwycięzcy napełniają worki ciał

zewnętrznościami  przegranych

gnije to w ich wnętrzu

ich chód staje się wolniejszy

i jeszcze bardziej chaotyczny

i oni padają ofiarą innych

bardziej nierozumnych.

[goździk]

@Gori Ilowa Naturalistycznie, wręcz turpistycznie. Wzdrygam się, nie chcę myśleć o swoim wnętrzu w ten sposób :D