Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Noc na szlaku

Quidem.art

Przez Quidem.art
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Quidem.art

Quidem.art

Opublikowano
Opublikowano

Łatwo się ubrudzić 

W wędrówce przez góry,

Wśród ludzi,

Kiedy szlak błotem bury.

Wtedy mnie obmyjesz

Pieszczotą,

Całując w szyję 

Z ochotą. 

Niebo kałuż nie nuży,

Gdy aksamit dłoni 

Zanurzę,

A włosów złoto zapłonie

Milczeniem,

Jak srebrzyste

Księżyca cienie. 

Chwila tak oczywista

Ukryta pod bolesnym znamieniem.

Twarz twarzy uchyla

Kwiat dla skrzydeł motyla.

Na koniec,

Kiedy zmysły tracą wątek, 

Po plamach słońca gonię 

Oddechu snów początek. 

Błękitu nocne ciało 

Szeptem

Blask słońcu oddało, 

Bo z Tobą jestem.

Świat żywy pięknem,

Choć bolesny chrzest snem.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

4

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Pantofel

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @infelia Niezła gra literacka z kilkoma płaszczyznami narracyjnymi i zaskakującymi zwrotami. Finałowa puenta odsłania prawdziwą naturę tego tekstu: to nie małżeńska sprzeczka, ale egzamin maturalny na temat "Człowiecza dola". Czyli poprzednia część okazuje się być odpowiedzią ucznia na zadanie egzaminacyjne. Prawdziwe życie to często właśnie takie prozaiczne konflikty, frustracje i kompromisy, a nie tylko wielkie, patetyczne tematy. Tak to rozumiem. Bardzo pomysłowo, świetnie napisałaś!  
    • Marek.zak1
      Ja, hejter

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      @Maciek.J Maćku, hejter ma przyjemność w czynieniu przykrości, obrażaniu, więc dla mnie jest to rodzaj sadyzmu. Sadyzm to przecież to samo. Pozdrawiam
    • Berenika97
      Celebrytka

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Pewien dziennikarz młody pisał o celebrytkach reportaż. Zagadnął jedną z nich: – Z czego jesteś znana? Ta rzekła mu z dumą: – Byłam żoną aktora, teraz jestem rozwiedziona. Opowiadam o kiecce, co ma „Diora” na metce. Jestem znana z „lajfu” swego i… elitarnego ego. – A wiesz – pyta publicysta – kim był Seneka? – Seneka? Nie znam człowieka! – Twierdził, że wprawdzie lansu prawo nie zakazuje, lecz u mądrych ludzi wstyd głupotę hamuje.  
    • Berenika97
      Po noszamu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2 Bardzo poetycki język, piękny obraz przyrody. Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki łączysz konkretne obrazy z abstrakcyjnymi pojęciami - "łąkom strofy poprzewijam, zaceruję srebra" to bardzo oryginalne połączenie. Można to odczytać, że pisanie wierszy to rodzaj naprawiania, uzupełniania świata słowami. A "słowa, w snach co się wełnią" - super! Wiersz ma w sobie coś z jesiennej zadumy, ale też akceptacji przemijania. Niezwykle klimatyczny wiersz - przepiękny.
    • Jacek_Suchowicz
      wiersz poranny

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      pragnę czegokolwiek   - czyżby rozpaczliwe wołanie   samemu ze sobą jest mi nudno a jeszcze z  chmurami i słońcem chociaż tu przyszedł dzionek cudny z sierpniem już nie gorącym   nauczyć się cieszyć każdą chwilą nawet gdy morzy cię sen żyj aby wszystkim było miło i naucz się carpe diem :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...