jąkanie czyli mój wielosylabizm

[dytko]

Zaciąłem brew na spojrzeniu w dolizny
przemknąłem jedynie ręką strudzoną w garść
nieuduszona mysz doznała chęć życia
nim równowaga zadrwiła - leżąc na podłodze.
Zatkane pory już nie tęskniły łzami
czasem tylko gdy przelatuje przez uszy
skondensowany moralitet ukochanej
zapieram się w dwóch ścianach
ostrząc szyję zerwanymi ścięgnami
potem język zastanawia się nad sylabą
dwojąc się i trojąc.
A w płaczącej duszy robię wszystko
by się nie zająknąć.

[Michał Ziemiak]

Tytuł jest na plus bez dyskusji! Ja bym pozbył się nadmiernej ilości czasowników w utworze i pokombinowałbym z wersyfikacją!
POZDRAWIAM!

[Gość]

Można by poddać go lekkiemu lifftingowi ;-), pozbyć się dosłowności , nadmiaru określeń i zastosować nieco inną formę.Jednakże wiersz treściowo budzący zaciekawienie, użyłeś wielu metafor, widać w nim Twoje inspiracje i da się wyczuć słownoplastyczny klimat.Pozdrawiam nocną porą. ;-)

[dytko]

dzieki za uwagi, ale nadmierna ilosc czasownikow ma tu swoja role, byc moze nie zostala ona zauwazona do konca i to jest slabosc tego wiersza

pozdrawiam serdecznie