Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zakochany Świetlik

Dekaos Dondi
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dekaos Dondi

Dekaos Dondi

Opublikowano
Opublikowano

w szalonym trzewiczku promień słoneczka

przycupnął w dziurkach

sznurowadełkach

w poświacie waćpannie z włóczki zrodzonej

połechtał rozbudził

zaspane oczęta

 

czemu mi targasz sny przeurocze

każesz fruwać w żółto niebieskich

a jam nie skora do tego wielce

pospieszaj w objęcia gorącej gwiazdeczki

to ci w podzięce

placek upiecze słodki naprędce

 

nie skosztuje wszak ust ja nie mam

do twoich gałganków promień mnie kusi

jam dla twych łatek pożegnał słoneczko

przy tobie nie zgasnę

trep mnie nie zmusi

 

ty podłużny źródle blasku

miło łechcą ciepłe słowa

aż ma włóczka się czerwieni

 

lecz coś muszę wyznać tobie

 

jaśniejący mój świetliku

miłość moją już związały

sznurowadła pobrudzone

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Komornica

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Gosława Reniu ;) Cudowny, zjawiskowy opis ! Twoja niezwykła wrażliwość na piękno natury i ten archaiczny, muzyczny język sprawiają, że to jest poezja najwyższej próby. Po prostu......z szacunku chylę czoła :)
    • Migrena
      z ogłoszenia

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Cudowna koncepcja! To jest właściwie instrukcja obsługi domowego szczęścia. Pięknie i z wyobraźnią, czuć ciepło w każdym z tych słownych kątków.
    • Berenika97
      Komornica

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Gosława Ależ pięknie utkałaś obraz porannej mgły! Cudna poezja i język - choć archaiczny, nie brzmi jak stylizacja, lecz jak naturalny głos kogoś, kto naprawdę tak myśli i czuje. Szczególnie urzeka mnie to, jak umiejętnie połączyłaś sacrum z profanum - mgła jest tu "bladolicą panną" o takiej "śliczności że ino zginać kolana", niemal jak objawienie boskie, a zaraz potem ta sama mgła "połechta senne listeczki dziórawca" i "włazi w czerń" skiby. To spojrzenie pełne czci wobec natury, ale jednocześnie konkretne. Uwielbiam szczegóły: "żółtowdzięczną nawłoć", "dziórawiec", "witkowe kosze", "kapuściańskie ogłowki" - to słownictwo smakowite, jakby wyjęte z pamięci wsi, która jeszcze pamięta swoje stare nazwy i słowa. Wiersz płynie jak opowieść, która nie spieszy się, która smakuje każde słowo. Piszesz tak, że czuć wilgoć porannej mgły i słychać szczekanie psa na progu. Pięknie!
    • Migrena
      Poezja i słowa

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   Wspaniała, trafna metafora! Połączenie poezji z cegłą - genialne ujęcie realizmu i odpowiedzialności.
    • tie-break
      Zaduszki

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka @Annna2 Dziękuję Wam za dobre słowo. :-) :-) @MigrenaMiło mi Cię gościć. Dziękuję, że jesteś uważny na szczegóły, które najwięcej mówią :-)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...